ပုဂံမွ ဇာတ္လမ္းမ်ား (သို ့) မွတ္တမ္းမ်ား (၃) ။ ။
ရတနာေရ … နန္းသံုးစကားေတြကို … ခဏေဘးမွာထားျပီး … ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပဲ… ေျပာပါ့မယ္ … ။ ႏွစ္သိမ့္တာ မဟုတ္ဘူး … ဆင္ေျခေပးတာ မဟုတ္ဘူး … အယူခံ၀င္တာမဟုတ္ဘူး … က်ဳပ္လုပ္ရပ္ ( သမီးေတာ္ကို ေစာယြန္းနဲ ့ လက္ဆက္ေပးမႈ ) နဲ ့ ပတ္သက္ျပီး … မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့ … ရတနာ စိတ္နာမယ္ဆို နာသင့္ပါတယ္ … ။ မိဘဆိုတာ … ကိုယ့္သားသမီး ေကာင္းစားတာကို … ျမင္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲေလ … ။ သားသမီး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ … ဘယ္သူမွမလုပ္ၾကဘူး …. မိဘအရင္းမွန္ရင္ေပါ့ … ကမၻာမီးေလာင္ရင္ သားကိုခ်နင္းတယ္ဆိုတာ … မီးေလာင္ေတာ့ … ေသြးရူးေသြးတန္းနဲ ့… လူစိတ္ေပ်ာက္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ျပီး .. မလုပ္သင့္မလုပ္ထိုက္တာေတြ လုပ္မိတဲ့ … တခ်ိဳ ့ေသာ လူနည္းစု မိဘေတြကို … ဆိုလိုတာပါ … ။ လူစိတ္ရိွတဲ့ မိဘကေတာ့ … သားသမီးကို အသက္နဲ ့လဲျပီး … ကာကြယ္သြားၾကတာပါ … ။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက … မိဘဆိုတာ သားသမီးကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ … မလုပ္ေပးနိုင္ရင္သာရိွမယ္ … တတ္နိုင္သမွ် ေဘးကင္းေအာင္ … ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ေတာ့ … အားထုတ္တတ္ၾကတယ္ … ။ က်ဳပ္လဲ အဲဒီမိဘေတြထဲက … မိဘ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေလေတာ့ … ဒီသေဘာအတိုင္းပါပဲ … ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရဲ့ ရင္ေသြးက “ေရႊအိမ္သည္” တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး … ေဟာဒီ…ပုဂံျပည္သူျပည္သား အားလံုးဟာ…က်ဳပ္ရဲ့ သားသမီးေတြပဲ … ။ နိုင္ငံသားအားလံုးကို …အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္းတစ္ပါးအေနနဲ ့ … က်ဳပ္ရဲ့ ရင္မွျဖစ္ေသာ သားသမီးမ်ား … လို ့ က်ဳပ္ သတ္မွတ္ထားတယ္ … ။ ဒီသေဘာကို ေရႊစည္းခံုဘုရားမွာ … က်ဳပ္မွတ္တမ္းတင္ ထားတယ္ … ။ က်ဳပ္ပုဂံထီးနန္းကို အုပ္စိုးခဲ့တာ … အစဥ္အလာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး … အာဏာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး … က်ဳပ္ဟာ … အၾကိမ္ၾကိမ္ နယ္နွင္ခံခဲ့ရေပမယ့္လည္း … စိတ္မနာနိုင္ခဲ့ဘူး … ။ ပုဂံျပည္မွာ အေရးၾကံဳ ျပီဆိုတာနဲ ့ …က်ဳပ္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္ … ။ ပုဂံျပည္ကို က်ဳပ္ခ်စ္တယ္ … ပုဂံသားေတြကို က်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ … က်ဳပ္ကာကြယ္မယ္ … ။
ရတနာေရ … လူဆိုတာအမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတယ္ … ။ နန္းတြင္းမွာဆို ပိုဆိုးေသး … ။ က်ဳပ္“မင္း”လုပ္တာကို အလိုတူ တဲ့သူ ရိွသလို … မၾကည္ျဖဴတဲ့သူ လဲရိွတယ္ … ။ အစဥ္အလာသမားတခိ္်ဳ ့က … အေနာ္ရထာမင္းရဲ့ မိ္်ဳးဆက္ ကို မွ … ပုဂံျပည့္ရွင္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ … အေဖရဲ့ထီးနန္းဟာ သားအတြက္ပဲ ျဖစ္ရမယ္လို ့… ယံုၾကည္ ထားၾကတယ္ … ။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တာ … အုပ္ခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းျပည့္၀ဖို ့ပဲလိုတယ္ လို ့…ယူဆတယ္…။ ဒီေတာ့ အျမင္မတူတဲ့ အုပ္စုနွစ္စု ရန္ေဆာင္ၾကျပီေပါ့ …။ နန္းတြင္းမွာတင္မကဘဲ …သူတို ့နဲ ့ နီးစပ္ ပတ္သက္ရာ ေတြက တဆင့္ … အရပ္သူအရပ္သား ေတြထဲကို … ဒီပဋိပကၡ က … စိမ့္၀င္ျပီး သေဘာထားေတြ ကဲြလြဲေနၾကတယ္ … ။ ဒီအေျခအေနေတြကို … တိုင္းျပည္ဥေသွ်ာင္ျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္လို ဘုရင္က မ်က္နွာလြဲေနလို ့ရမတဲ့လား … ။ အေနာ္ရထာရဲ့ ထီးနန္းကို ဆက္ခံဖို ့ သားေစာလူးမရိွေတာ့ ေပမယ့္ … ေစာလူးရဲ့သားအရင္း … အေနာ္ရထာရဲ့ ေျမး … “ေစာယြန္း” … ရိွေနေသးတယ္ေလ … ။ က်ဳပ္..ေစာယြန္းကို လက္စတံုးပစ္လို ့ရတယ္ … အက်ဥ္းစံ အိမ္နိမ့္စံ ထားလို ့ရတယ္ … ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က အဲလို မညစ္ပတ္ဘူး … က်ဳပ္တစ္နပ္စားမၾကံဘူး … က်ဳပ္တို ့ဟာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးၾကရတာ … က်ဳပ္သမိုင္း ကို … က်ဳပ္မဖ်က္ဘူး … ။ က်ဳပ္ကိုလိုလားတဲ့ အုပ္စုက … က်ဳပ္ေသြးသားကိုဘဲ ေနာင္ပုဂံမင္းအျဖစ္ … လက္ခံ ခ်င္တယ္ …။ ဒီေတာ့ နွစ္ဘက္လံုးေက်နပ္ေအာင္ က်ဳပ္စီမံရေတာ့မယ္ … ။ျပည့္ရွင္မင္းတစ္ပါးအေနနဲ့ က်ဳပ္ကို မလိုလားတဲ့သူေတြကို … က်ဳပ္နွိပ္ကြပ္လို ့ရတာပဲ … ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္မလုပ္ဘူး .. ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ သားေကာင္းေတြရွားကုန္လိမ့္မယ္ … ။ “ေစာယြန္း”ကို … မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး … က်ဳပ္ေသြးသားကို ထီးနန္းေပးလိုက္ရင္လဲ ရတာပဲ … ။ ဒီလိုဆို ျပည္သူေတြ နွစ္ျခမ္းကြဲကုန္ၾကမယ္ … ။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း ခြပ္ရင္..အိမ္နာတယ္ … ။ က်ဳပ္ေၾကာင့္ေတာ့ ဒီလို အျဖစ္မခံနိုင္ဘူး … ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္သမီး“ေရႊအိမ္သည္” နဲ ့ အေနာ္ရထာေျမး “ေစာယြန္း”ကို လက္ဆက္ေပးျပီး … သူတို ့ရဲ့ရင္ေသြး ( ေနာင္အခါ အေလာင္းစည္သူျဖစ္ လာသည္) ကို … ထီးနန္းအပ္လိုက္တာဟာ … အုပ္စုနွစ္စုလံုး လက္ခံေက်နပ္နိုင္မယ့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ … ။ ျပည္သူေတြေက်နပ္မွ… စည္းလံုးမယ္ … စည္းလံုးမွညီညြတ္မယ္ … ညီညြတ္မွ ေသြးညီွနံ ့ကင္းမယ္ … ေသြးညွီနံ ့ကင္းမွ ျပည္သာမယ္ … ျပည္သာမွ ညီညာမယ္ … အရာအားလံုးဟာ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ေနတယ္ …။
တိုင္းသူျပည္သားေတြကို … စည္းလံုးညီညြတ္ေစခ်င္တာ ….၊ ေသြးေခ်ာင္းမစီးေစခ်င္တာ …၊ ျပည္သူေတြ ၾကားက အမုန္းမီးေတြကို ျငိမ္းသတ္ေနရလို ့ … တိုင္းျပည္ တိုးတက္မႈ ေနွာင့္ေနွးမွာကို စိုးရိမ္တာ….ဒါေတြဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြ အေပၚထားတဲ့ က်ဳပ္“က်န္စစ္မင္း”ရဲ့ ေမတၱာပါပဲ ….။ ။
Filed under: Thinking from History | 5 Comments »
Layma's World 