အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ား

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္

ေနဟာထြက္ ၿပီးရင္ ၀င္မယ္…

လူေတြဟာ ဆံုျပီးရင္ ခြဲၾကရမယ္… ေမြးဖြားလာျပီးရင္ ေသဆံုးၾကရမယ္…

ခ်ိန္တန္လာရင္ နုတ္ဆက္ရမယ္ ဒီအတိုင္းပဲ

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို ့ ခြဲၾကရမယ္ … တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ နုတ္ဆက္စကားေျပာရလိမ့္မယ္…

ကၽြန္မ ဘ၀ရဲ့ ေန၀င္ခ်ိန္… ကၽြန္မေသဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ “ ကို” အပါအ၀င္ ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ သူအားလံုးကို ကၽြန္မနုတ္ဆက္ခဲ့ရမယ္… ထားခဲ့ရမယ္ဆိုတာကို ခိုင္ခိုင္မာမာ လက္ခံထားနုိင္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ထင္သေလာက္ သတိၱမရိွေတာ့ဘူး…။

သယ္ေဆာင္ရာ ေျခလွမ္းတို ့ ေနာက္ကြယ္

ထင္က်န္ေနတဲ့ တို ့ရဲ့ စိတ္ေတြ ေၾကကြဲ..

ကၽြန္မရဲ့ ရုပ္ခႏၶာႀကီးက တက်ိက်ိတြန္းသြားတဲ့ ကုတင္ေလးေပၚမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးလိုက္ပါသြားေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ့ စိတ္ေတြက မိသားစုဆီမွာ… ကို ့ ဆီမွာ… “ဒီအခ်ိန္လြန္သြားရင္ ျပန္ေတြ ့ရပါဦးမလား..” “ ထားခဲ့ရၿပီလား.” “ သြားရေတာ့မွာလား”…လို ့ ေၾကကြဲစြာေတြးေနမိတယ္… ။

အေမွာင္၀င္လာတဲ့ လမ္းထဲ

ကၽြန္မ ေသြးမေၾကာင္ပါဘူး… ကၽြန္မ မေၾကာက္တတ္ပါဘူး.. … ဒါေပမယ့္ ေမွာင္လိုက္တာ “ ကို” ရယ္ … ကၽြန္မကို သူတို ့ ေခၚသြားတဲ့ လမ္းေလးက ေမွာင္လိုက္တာ….။ ၿပီးေတာ့.. ေအးလိုက္တာ.. …။ ကၽြန္မ မရင္းနွီးတဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္မ မနွစ္သက္တဲ့ ၀တ္စံုႀကီးနဲ ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကသိကေအာက္ ျဖစ္လိုက္မလဲ … “ကို ” ေတြးၾကည့္ေလ …။

ယံုၾကည္ေနတဲ့ အသိတို ့ ေ၀၀ါးဆဲ

ကၽြန္မ ဒီ အခန္းထဲက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျပန္ထြက္လာနိုင္မယ္… ကၽြန္မ ဘာမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး… အခ်ိန္တစ္ခု လြန္ေျမာက္ၿပီးသြားရင္ “ကို”့ ကို ျပန္ေတြ ့ရမယ္… ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာေအာင္ ကၽြန္မ တည္ေဆာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ“ မေတာ္တဆမ်ား”… ဆိုတဲ့ သံသယေတြက ကၽြန္မရဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ယိုင္နဲ ့ ေစခဲ့တယ္…။

ၾကံဳတာကို ဆံုလိုက္ဖို ့ အသင့္ျပင္လို ့ထားလဲ

၀င္လာပါ ေခၚလိုက္ဖို ့ ခက္တယ္..

အရာရာ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးခင္ အခ်ိန္ေလး

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္မ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး … ကို ့ကို ခြဲသြားဖို ့ ..မိသားစုကို ခြဲသြားဖို ့… အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး…။ ေသျခင္းတရားကို ၀င္လာပါလို ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ေခၚလိုက္ဖို ့ အဆင့္သင့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး…။ ခဏေနပါဦး… ေသျခင္းတရားရယ္… ကၽြန္မကို ရွင္သန္ခြင့့္ေပးပါဦး…။

မ်က္၀န္းေတြ နုတ္ဆက္လိုက္ဖို ့ အားယူေနဆဲ

ကၽြန္မ မ်က္လံုးေတြ မမွိတ္ခ်င္ေသးဘူး…။ ကၽြန္မ ေနပါရေစဦး..။ မမွိတ္ဘူး.. မပိတ္ဘူး… ကၽြန္မ မ်က္လံုးေတြ ပိတ္မသြားေအာင္ ကၽြန္မ အားတင္းထားမယ္….။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မ အနိုင္ရခဲ့ပါတယ္…။ ကၽြန္မ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မ ရွင္သန္နိုင္ခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ သူေတြ ဆီကို ကၽြန္မ ျပန္လာနိုင္ခဲ့တယ္…။ ကၽြန္မ အိမ္ျပန္နိုင္ခဲ့ပါတယ္…။

ဒါေပမယ့္ေလ…

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္…

ဒီေန၀င္တာ ေနာက္ထပ္ ၾကံဳဦးမယ္… ။ ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဒီေန ့ ကိုငွက္သီခ်င္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္မ်ား နားေထာင္ရင္း မေရးျဖစ္တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ heart touching songs အတြက္ ပို ့စ္တစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္သြားပါတယ္…။ ကိုငွက္က တစ္ေန ့တာ အတြက္ ခ်စ္သူနွစ္ဦး လမ္းခြဲခ်ိန္ကို ရည္ရြယ္ထားပံုရပါတယ္..။ ေလးမကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုနွစ္က ခြဲစိတ္ခန္း ၀င္တုန္းက ခံစားခ်က္ကေလးကို အေျခခံထားျပီး ေရးထားပါတယ္… သူ ခရီးထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ ခြဲစိတ္မႈ ၾကံဳရတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အရမ္းပဲ ၀မ္းနည္း စိုးရိမ္ခဲ့ရတဲ့ ေသာက ေလးကို အေျခခံထားပါတယ္..။အဲဒီ အေၾကာင္း အရင္ က I’m still ALIVE ဆိုၿပီး မေတာက္တေခါက္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္…။

မခင္နွင္းဆီရဲ့ ထိိုေကာင္ေလး…

Photobucket

လြမ္းရိပ္ေ၀ေသာ ေႏြဦးညမ်ားမွာ…

ေကာင္ေလးေရ … ပူအိုက္တဲ့ေႏြညေတြမွာ ေလညင္းခံရင္း ခင္နွင္းဆီနဲ့ …. ခင္နွင္းဆီရဲ့ အတိတ္ကို လြမ္းသတဲ့လား….။

ခင္နွင္းဆီကေတာ့ ေကာင္ေလးကို နွင္းေတြေ၀လည္း သတိရတယ္ … သစ္ရြက္ေၾကြလည္း အမွတ္ရတယ္… မိုးစက္ေတြၾကားထဲမွာလည္း သတိတရ ရိွေနပါတယ္… ။

ဒီလိုေျပာလို့ ေကာင္ေလးကို လြမ္းေနတာ … တမ္းတေနတာလို့ေတာ့ မထင္နဲ့ေနာ္…။ ေကာင္ေလးနဲ့ ခင္နွင္းဆီရဲ့ အတိတ္ရက္စြဲေလးေတြကို ေမ့မရနိုင္ေသးတာပါ … ။

ေက်ာင္းေနတုန္းက ျမသည္းညွာ…

ခင္နွင္းဆီဟာ တစ္ခ်ိန္က ေကာင္ေလးရဲ့ အသည္းနွလံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ရိပ္စားမိယံုကလြဲလို့ တရား၀င္ သိခြင့္မရခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါကြယ္…။

ဣေျႏၵဆင္မွ ယဥ္ရတဲ့ မိန္းမသားဘ၀မွာ ခင္နွင္းဆီရဲ့ အသည္းနွလံုးကို ေကာင္ေလးကို ေပးအပ္ဖို့ ၀န္မေလးခဲ့ဘူးဆိုတာ ဖြင့္ျပဖို့လဲ အခြင့္မသာ…ခဲ့ဘူး…။

ေရလာဖို့ ေျမာင္းေဖာက္ေပးတဲ့ အတတ္ပညာကိုလည္း စာသင္ခန္းက သင္မေပးလိုက္ဘူးေလ…။

သူနဲ့လည္း ေက်ာင္းေနစဥ္ သူစုထားတဲ့ မုန့္ဖိုးေလးနဲ့ ၀ယ္ေကၽြးတဲ့ အရသာကို မေမ့ျပီ…

ေကာင္ေလးက ခင္နွင္းဆီ ၀ယ္ေကၽြးခဲ့တဲ့ ျမီးရွည္အရသာေလးကို မေမ့ဘူးဆိုရင္ အဲဒီဆိုင္မွာ သြားစားလို့ ရပါတယ္ကြယ္…။

ေကာင္ေလးနဲ့ အတူစားခဲ့ရတဲ့ အရသာကို မေမ့နိုင္တဲ့ ခင္နွင္းဆီက ဘယ္လိုကုစားရမလဲ ေျပာခဲ့ပါဦးေလ…။

ေခတ္စားဆံုးသီခ်င္းနဲ့ အလွဆံုးမိန္းကေလးျပပါဆိုရင္…

ေက်ာင္းတုန္းက ေခတ္အစားဆံုးသီခ်င္းက မခင္နွင္းဆီ …။ အလွဆံုးမိန္းကေလးက မခင္နွင္းဆီ …..။

ဒါေပမယ့္ ခင္နွင္းဆီ ေစ့စပ္တဲ့ညက အိမ္ေရွ့မွာ မူးမူးနဲ့ ေကာင္ေလး လာေအာ္သြားတဲ့ သီခ်င္းက “ သားေလးေမြးရင္ ကိုယ့္နာမည္ကိုေပးလိုက္ပါ ”..

အဲဒီေန့က အရွက္အရဆံုး မိန္းကေလးက ခင္နွင္းဆီ …။

တဖက္သတ္တိတ္တခိုးေလးနဲ့ ၾကိတ္ပိုးေဆြးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္…

ခင္နွင္းဆီကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ဗ်ာ” ဆိုတဲ့ ပစၥည္းသက္ေသလူသက္ေသ ဘာဆိုဘာမွ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပနိုင္ခဲ့တဲ့ ခင္နွင္းဆီ … မိဘစီမံရာနာခံခဲ့တဲ့အခါ တစ္ေက်ာင္းလံုးက ေမးေငါ့ၾကတယ္ …။ ၾကိတ္ေဆြးေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို အသနားပိုၾကတယ္…။

ေကာင္ေလးနဲ့ ခင္နွင္းဆီအေၾကာင္းကို ရာဇ၀င္တစ္ခုလို … ဇာတ္လမ္းဆင္ၾကျပန္တယ္…။

အဲဒီဇာတ္လမ္းထဲမွာ အခ်စ္စာမ်က္နွာကို ေရးခ်ခြင့္မရခဲ့တဲ့ ခင္နွင္းဆီရဲ့ မ်က္ရည္ေတြ အေၾကာင္းေတာ့ မပါခဲ့ဘူး …။

ေအာ္……ဟိုအစ္ကိုၾကီး……ရဲ့ … မခင္နွင္းဆီ…

ခုခ်ိန္မွေတာ ့………. ထိုေကာင္ေလးက မဆြတ္ခဲ့လို့ မညြတ္ခဲ့ရတဲ့ …. ဟိုအစ္ကိုၾကီးရဲ့ … မခင္နွင္းဆီ…ကို လြမ္းမေနပါနဲ့ေတာ့ကြယ္…။

ပန္းကေလးလို လွေနတာပဲ ၾကည့္ေနခ်င္သည္

ပန္းေလးလို ညိႈးမွာကိုလည္း စိုးရိမ္မိသည္

မခင္နွင္းဆီ…မခင္နွင္းဆီ

လွစမ္းပါ ပန္းေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ေနမည္

ေနာင္ေတာ့သာအလိုမက်ရင္…….………..

…..

…။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ မခင္နွင္းဆီ သီခ်င္း နားေထာင္ရန္ Real Player လိုပါသည္ ။

တစ္ေက်ာ့ နွစ္ေက်ာ့ … ေတးကိုသီ …

“ေမာင္ေလးေရ … ထပါေတာ့ … ေရာင္နီလာလွေပါ့ … ညီမေလးေရ … ထပါေတာ့ … ေရာင္နီလာလွေပါ့ …”
ေမာင္ေလးေရ … ထေတာ့ေလ … ထပါေတာ့ … အိပ္ေပ်ာ္မေနပါနဲ ့ေတာ့ … ၊ ညီမေလးေရ … ထပါေတာ့ … အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနပါနဲ ့ေတာ့ … ၊ ေရာင္နီလာေနျပီ … အခ်ိန္က်ေနျပီ … ေမာင္ေလးတို ့ … ညီမေလးတို ့ ထသင့္ျပီ …၊ ေရာင္နီလာလို ့ ထရမွာလား… ေမာင္ေလးတို ့ ညီမေလးတို ့နိုးထလို ့… ေရာင္နီလာမွာလား …ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ … ေရာင္နီနဲ ့ …မင္းတို ့နိုးထခ်င္း …ဒြန္တြဲေနသင့္တယ္ မဟုတ္လားဟင္…။“တစ္ေက်ာ့ နွစ္ေက်ာ့ … ေတးကိုသီ … ငွက္က်ားနႈတ္ပလီ …”

ၾကက္ဖတြန္လို ့ …ငွက္ကေလးေတြ ေတးသီလို ့… က်ီကီ်က်ာက်ာနဲ ့… မင္းတို ့ကို နိႈးေနၾကျပီေလ …၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းလား …၊ ငွက္က်ားေလး ေတးပလီေနရတာ တစ္ေခါက္မကေတာ့ဘူးေလ… အခါခါေက်ာ့ ေနရရွာတယ္… ။

“ ကၽြန္မတို ့ငယ္ငယ္ … မိရယ္ဖရယ္ … ဘ၀၀ယ္ … စံုစံုညီညီ …”

တို ့ေတြငယ္ငယ္တုန္းက တို ့ေတြအိမ္မွာ အေဖရယ္အေမရယ္ တို ့ေမာင္နွမေတြရယ္ … ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စံုစံုညီညီနဲ ့၀ိုင္းဖြဲ ့စားခဲ့တဲ့ ထမင္း၀ိုင္းေလးကို တမ္းတမိတယ္… အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ … ေမာင္ေလး…ညီမေလးေတြရယ္ …၊ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ ့… ျပသနာေတြကို အတူေျဖရွင္း … တမိုးတည္းေအာက္မွာ တေရတည္းေသာက္ခဲ့ဲၾကတာကို မွတ္မိေသးရဲ့လား … ၊ တို ့အိမ္ကို ရန္စလာတဲ့သူေတြကို အေဖကဓါးဆြဲလို ့ … ေမာင္ေလးကတုတ္ကိုင္ျပီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကေတာ့ အေမနဲ ့ တို ့ညီမေတြက ေနာက္ကေနခါးေထာက္လို ့ အားေပးခဲ့ၾကေတာ့ သူတို ့ထြက္ေျပးကုန္ၾကတယ္ေလ …၊ အခုေတာ့ တို ့ေမာင္နွမေတြ တေျမဆီေ၀း မင္းတို ့ေတြက အေ၀းၾကီးမွာဆိုေတာ့ အေဖတို ့အေမတို့ရဲ့အေမြ …တို ့အိမ္ေလးယိိုင္နဲ ့ အိုေဟာင္းလို ့ ေရာင္းစားခံရေတာ့မယ္ ….၊ အျမန္ျပန္လာပါေတာ့ … ေမာင္ေလး … ညီမေလးတို ့ရယ္ … ။

“ ကၽြန္ေတာ္တို ့… ကၽြန္မတို ့ေလ… ကၽြန္ေတာ္တို ့… ကၽြန္မတို ့ေလ …ခ်စ္ေလသူကို ခ်စ္ေလသူကို …ကိုယ္ကတဖန္ ျပန္လည္ခ်စ္တတ္ၾကပါေစသည္…ဘ၀ေတးဆိုရင္ ခဏေလး…မဆိုခ်င္…ေက်ာ့ေက်ာ့လြင္မွ အသြင္လွပါေလမည္ … ”

ေမာင္ေလး… ညီမေလးတို ့ေရ … ရန္ကိုရန္ခ်င္းမတံု ့နွင္းၾကရဘူးေနာ္ … ၊ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြကို ကိုယ္ကျပန္ေပးဆပ္နိုင္ရမယ္ … ၊ ရန္သူကိုလဲ မိတ္ေဆြဖဲြ ့နိုင္ရမယ္ေနာ္ … ဒါမွ မင္းတို ့ဘ၀ … အားလံုးဘ၀ …သာယာေအးခ်မ္းလိမ့္မယ္…၊လူ့ဘ၀ဆိုတာ ခဏေလးေပမယ့္ တို့ေတြသီေၾကြးရတဲ့ သီခ်င္းေတြက အမ်ားၾကီးပါ….၊ ေပ်ာ္စရာ …ငိုစရာေတြနဲ ့…သံစဥ္ေတြ အခါခါေက်ာ့ေနရမယ့္ ေလာကၾကီးမွာ တနပ္စားေတာ့ ေတြးလို ့မျဖစ္ဘူးေနာ္ …၊ လွပတဲ့သီခ်င္းေလးေတြ အခါခါေက်ာ့နိုင္ဖို ့ အတူတူေရးစပ္ၾကပါစို ့ေနာ္ …။

“ မုန္းေတးတစ္ခါေက်ာ့လွ်င္ … ခ်စ္ေတး…တစ္ခါ…နွစ္ခါ…သံုးခါ…ေလးခါ …အခါခါေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္ … …အခါခါေက်ာ့ေစခ်င္ပါသည္ …”

ေမာင္ေလး…ညီမေလးတို ့ေရ ….တစ္ခါမုန္းဖူးရင္ အခါခါျပန္ခ်စ္နိုင္ဖို ့ၾကိဳးစားပါ … ၊ တစ္ခါယူဖူးရင္ အခါခါျပန္ေပးနိုင္ဖို ့ စဥ္းစားပါ …၊ တစ္ခါမွားဖူးရင္ အခါခါ အမွန္သိနိုင္ဖို ့ အားထုတ္ပါ …. ။

“ေမာင္ေလးေရ … ထပါေတာ့ … ေရာင္နီလာလွေပါ့ … ညီမေလးေရ … ထပါေတာ့ … ေရာင္နီလာလွေပါ့ …”
……….
……….
“တစ္ေက်ာ့ …. နွစ္ေက်ာ့ …ေက်ာ့ေက်ာ့…. ေတး….ကိုသီ … ”