ၾကက္…..စြပ္္ျပဳတ္

သူတို ့က ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ ေသာက္ဦးမယ္တဲ့…..။ မညွာမတာ ေတာင္းဆိုရက္တယ္…..။ ေသာက္တဲ့သူက အားရိွတယ္……ခ်က္ရတဲ့ “ေလးမ” က Flu ၀င္နိုင္တယ္…….။ “ကြတ္ကီ သူခိုး” တုန္းကေတာင္ Flu နဲနဲ ၀င္သြားလို ့ တရက္ေလာက္ အိပ္ရာထဲ လဲသြားေသးတယ္……။ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြးက အရိွန္မေသ ေသးဘူးေလ…….။ ဟိုတေလာကဘဲ ပဲခူးမွာ ၾကက္ျခံ ဘယ္နွစ္ျခံ ဆိုလား….ဘာျဖစ္လို ့ဆိုလားဘဲ…..( ေကာလဟာလ ဆိုေတာ့ သိပ္မတိက်ဘူးေပါ့) …..။ ဒါေပမယ့္ မေၾကာက္ပါဘူး…..။ ေႏြတုန္းက ငွက္ေတြ ေသတာ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပူရွပ္ တာတဲ့……။ အခု ငွက္ေတြ…ၾကက္ေတြ ေသတာလည္း မိုးတြင္းဆိုေတာ့ ငွက္ေတြ နွာေစးလို ့ ေသတာျဖစ္မွာပါ……။ အဲဒီေတာ့ မ်က္စိေညာင္းခံ….လက္ေညာင္းခံျပီး တိုက္လိုက္ဦးမယ္….ေနာက္တခြက္……။
မ်က္မျမင္ရဲ့ အၾကံ
Charlie Boswell ဟာ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ မ်က္မျမင္ Golf ခ်န္ပီယံ တစ္ဦးပါ ။ National Blind Golf Champion ဆုကို ၁၃ ၾကိမ္ရရိွခဲ့ပါတယ္ ။ ၁၉၅၈ မွာ Ben Hogan Award ကို ရရိွခဲ့တဲ့အတြက္ သူအလြန္ ေလးစားအားက်ရတဲ့ Golf ခ်န္ပီယံ Ben Hongan က သူ ့ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ ့ေတြ ့ဆံုခဲ့ပါတယ္ ။
Ben Hongan နဲ ့ေတြ ့တဲ့အခါ Charlie က one round ေလာက္ ေဂါက္အတူကစားခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ ့ ကမ္းလွမ္းေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္ ။ Charlie ရဲ့ အရည္အခ်င္းကို ၾကားသိျပီး ၊ ေလးစားျပီး ျဖစ္တဲ့ Hongon က Charlie ကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ ့ အတူကစားဖို ့ သေဘာတူလိုက္ပါတယ္ ။
Charlie : “ ကၽြန္ေတာ္တို့္ ပိုက္ဆံေၾကး ကစားရေအာင္….”
Hongan : “ ဟာဗ်ာ…..ပိုက္ဆံေၾကးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ ့…..ဘယ္တရားမလဲဗ်….”
Charlie : “ အာ…ခ်ပါဗ်ာ….တစ္က်င္းကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ေၾကး ကစားၾကမယ္……”
Hongan : “ မကစားဘူးဗ်ာ……လူေတြက က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုထင္ၾကမလဲ…..မ်က္မျမင္ အေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူတဲ့သူ လို ့ အေျပာမခံ နိုင္ဘူးဗ်ာ…..”
Charlie : “ အဲလိုမထင္ပါဘူးဗ်ာ…..လုပ္ပါဗ်ာ…..ကစားရေအာင္…..တစ္က်င္းတစ္ေထာင္…..”
Hongon စိတ္မရွည္ေတာ့….၊ “ျပီးေရာဗ်ာ….ကစားမယ္…..ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားသိထားဖို ့က က်ဳပ္က အေကာင္းဆံုး ကစားသြားမွာ…..ေလွ်ာ့မကစားဘူး……”
Charlie : “ ေကာင္းတာေပါ့…….ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီလိုမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာ…”
Hongon : “ ဒါဆို ေနရာနဲ ့အခ်ိန္ကို ခင္ဗ်ားေျပာဗ်ာ….”
Charlie က အလြန္ပိုင္နိုင္တဲ့ အသံနဲ ့ေျပာလိုက္ပါတယ္…….
“ ဒီေန ့ ည ၁၀ နာရီ” …….။ ။
( John Kanary ၏ Blind Ambition ကို “ေလးမ” နားလည္သလို အက်ဥ္းခ်ံဳး ဘာသာျပန္သည္ )

စြပ္ျပဳတ္ေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ ဒီစြပ္ျပဳတ္ကို ဘာလို ့တိုက္တာလဲ ဆိုရင္ေတာ့………“လူေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ တကြက္ေတာ့ ခ်န္ထားတတ္ၾကတယ္” ဆိုတဲ့ အေတြးေလး ေပးခ်င္လို ့ပါ…….။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွ ေလွ်ာ့မတြက္လိုက္ပါနဲ ့……။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ဖို ့ တစ္ကြက္ခ်န္ထားၾကပါ……..။ ။

ဗိသုကာ ေက်ာင္းသူဘ၀…အဲသလိုစခဲ့တယ္…

ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္နွာ (၇) ။ ။
“ေလးမ” တို ့တုန္းက ပထမနွစ္ေျဖျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗိသုကာလိုင္းလိုခ်င္တဲ့ သူေတြကို ေလွ်ာက္လႊာတင္ခိုင္းတယ္……။ တျခားေမဂ်ာေတြကေတာ့ ဒုတိယနွစ္ေျဖျပီးမွ လိုင္းခြဲတာ……(အခုေတာ့ ပထမနွစ္ စတက္ကတည္းက ေမဂ်ာခြဲ လိုက္ျပီ )…..။ ဗိသုကာဘာသာရပ္က စိတ္၀င္စားဖို ့လိုတဲ့အတြက္ အမွတ္နဲ ့မခြဲဘဲ ၀ါသနာပါတဲ့သူ ေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္……။ တစ္နွစ္
နဲ ့တစ္နွစ္ေတာ့ “မူ”ကမတူပါဘူး……။ အာခီေမဂ်ာကို အညံ့ဆံုးလူေတြပို ့ခဲ့ဖူးသလို အေတာ္ဆံုးလူေတြလည္း ေရြးခ်ယ္ခဲ့ဖူးတယ္…….။
လူေတြ ့စစ္ေဆးျပီး ေအာင္မွရမယ္ဆိုလို ့ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာလြင္ေအာင္ ေရးတဲ့ “ဗိသုကာ ပညာနိဒါန္း” ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ဖတ္ခဲ့ရတယ္…..( တစ္လံုးမွကို သေဘာမေပါက္္ဘူး )……။ အေဆာင္မႉးမမက အာခီတက္ ဆိုေတာ့ ဘာေတြေလ့လာထားရမလဲ ေမးရတယ္…….Space ဆိုတာဘာလဲ……Form ဆိုတာဘာလဲ…..ဘယ္နွစ္မ်ိဳးရိွလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရတယ္……။ ျပီးေတာ့ ကဒ္ျပားေပၚမွာ ပံုဆြဲ…၊ ကတ္ေၾကးနဲ ့ ညွပ္ေပးလိုက္ျပီး အဲဒါကို ပံုဘယ္နွစ္မ်ိဳးေျပာင္းလို ့ရလဲ ေျပာင္းၾကည့္ထားတဲ့……။ ေတာ္ပါေသးရဲ့…..လူေတြ ့ မစစ္ျဖစ္လို ့……..။ စစ္ရင္ က်မွာဘဲ…….။ ဒုတိယနွစ္မွာ အေဆာက္အဦ ဒီဇိုင္းမထုတ္ရေသးဘူး……..။ ပံုဆြဲနည္းနဲ ့ ဒီဇိုင္း အေျခခံေတြဘဲ သင္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္……။ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ပန္းခ်ီသင္တန္း အရင္တက္ခဲ့ပါတယ္လို ့ ေနာင္တရမိတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္……..။ သင္ရသမွ်က ပန္းခ်ီပညာနဲ ့မွမကင္းတာ……..။ စသင္တဲ့ေန ့က ABCD နဲ ့1234 ေရးရတာ……ည ၂ နာရီထိုးတယ္…..။ T-square ကိုေျပာင္းျပန္ကိုင္ျပီး ေဘာင္ခတ္လို ့ ေယာက်္ားေလးေဆာင္မွာ အတင္းအုပ္ခံရေသးတယ္…….။ ေနာက္တေန ့ သခ်ၤာတန္းသြားေတာ့
၀ိုင္းေလွာင္ၾကတယ္…….။ ( ေယာက်္ားေလးေတြက မိန္းကေလးေတြထက္ေတာင္ အတင္းေျပာတတ္ေသးတယ္ ) ….။ ဗိသုကာဘာသာကို စသင္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသလို လို နဲ ့ စိတ္ညစ္ဖို ့ ေကာင္းတယ္……..။ ဆရာကလည္းမရိွဘူး…..အေဆာင္မႉးက မဟာဘြဲ ့အတြက္ ရန္ကုန္မွာ Thesis သြားလုပ္ေတာ့ “ေလးမ” တို ့မွာ အမိမဲ့သား ေရနဲငါးေလးေတြလို…..အားကိုးရာမဲ့ခဲ့ရတယ္…….ရန္ကုန္ကဆရာေတြက အလွည့္က် လာသင္ၾကတယ္……။ ရန္ကုန္ကဆရာ မလာတဲ့ အပတ္ဆိုရင္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ ့ မန္းေလးျမိဳ ့ကိုပတ္ျပီသာမွတ္……။ ဆရာ မလာရင္ ေပ်ာ္ခဲ့သမွ် အခုေတာ့ ငိုခ်င္စရာၾကီး…….သင္ရိုးကုန္မသင္ခဲ့ရဘူး……မသိခဲ့ မတတ္ခဲ့….မသင္ခဲ့ ရတာေတြက အမ်ားၾကီးဘဲ……။ ဆရာေတြကေျပာတယ္…….ဗိသုကာဘာသာက စာမ်ားမ်ားဖတ္ဖို ့လိုတယ္တဲ့……ဖတ္ခ်င္လို ့ library မွာရွာတယ္……ရိွပါတယ္ေလ….နဲနဲပါးပါးေပါ့…..“ Love story in Harvard ” ကိုၾကည့္ရတဲ့အခါ “ေလးမ” ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀နဲ ့ နႈိင္းယွဥ္မိေတာ့……ဘယ္လိုေရးရမလဲ…..အဲလိုခံစားရတယ္….။ ေကာင္းတာေပါ့…… ျပည့္စံုေနရင္ ၾကိဳးစားေနရဦးမယ္…… အခုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အပ်င္းၾကီးျပီး စာမလုပ္တာကို ဟိုဟာလြဲခ်…ဒီဟာလြဲခ်နဲ ့ အေၾကာင္းျပလို ့ရတာေပါ့………။ သင္ေပးတဲ့ ဆရာေတြကေတာ့ ၾကိဳးစားပမ္းစား ေစတနာထားျပီးသင္ေပးၾကတယ္……။ ရန္ကုန္ကလာရင္္ စာအုပ္ေတြယူလာေပးတယ္…….။ ဆရာေတြ မျပန္ခင္ မိတၱဴဆြဲထားရတယ္…..“မိ” နဲ ့ နွစ္ဦးပိုင္စာအုပ္ေတြက မ်ားလာတယ္……။ ဒီလိုနဲ ့ ဆရာေတြကို ဘူတာမွာ သြားၾကိဳလိုက္…..ျပန္ပို ့လိုက္…..နဲ ့ ဒုတိယနွစ္ (ဗိသုကာ ပထမနွစ္) ကို ဂုဏ္ထူးနဲ ့ (ၾကံဳတုန္းၾကြားရတာ) ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္……။
ဒီ -Post ကိုေရးေတာ့ ဆရာ့ကို သတိရတယ္……ဆရာ….ဆရာ…..တိုက္ပံုအက်ၤီေလး ပုခံုးေပၚတင္လို ့……ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ ့ ဆရာ့ကို သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္……ဆရာစလို ့ ငိုခဲ့ရတယ္…..ဆရာထုလို ့နဖူးဖုခဲ့ရတယ္……ဆရာဆြဲခိုင္းတဲ့ ကနုတ္ပန္းေတြေၾကာင့္ ၂ ရက္ေလာက္ တေရးမွ မေမွးခဲ့ရဘူး…..။ ဆရာ….ဆရာ……ေပၾကိဳး တေခြေပးျပီး ဒီအေဆာက္အဦကို တို္င္းျပီးဆြဲထားလိုက္……အဲဒါ Measure drawing ဘဲ ဆိုျပီး ေပၾကိဳး တေခြနဲ ့ ထားပစ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ……အခုလည္း အဆင္ေျပသလို ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့ဆိုျပီး “ေလးမ” တို ့ကို ထားခဲ့ျပန္ျပီ……။ ဆရာကေတာ့ “စ” မွာ…..ဘ၀သစ္မွာ …… ေပ်ာ္ေနျပီလားဆရာ….ေပ်ာ္ပါဆရာရယ္…..ဆရာေပ်ာ္ရင္ တပည့္ ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္…….။ ဆရာ့တပည့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဆရာနဲ ့အတူ ရိွေနၾကျပီေနာ္……။ ေနာက္ထပ္လည္း လာၾကလိမ့္ဦးမယ္ဆရာ……..။ ဆရာ့တပည့္ “ေလး” ကေတာ့ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ရင္း အားလံုးကို လြမ္းေနပါ့မယ္…….ဆရာ……။ ။

မ်က္နွာေပၚက အေရာင္မ်ား

မ်က္နွာေပၚက အေရာင္မ်ား (၁)
အေရာင္ေလာကၾကီးထဲမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ “ ေလးမ ” တို ့ လူသားေတြရဲ့ မ်က္နွာေတြမွာလည္း အေရာင္ေတြရိွၾကတယ္……..။ သတိထားမိပါသလား……။ စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္ မ်က္နွာမွာ အေရာင္ေတြ ေျပာင္းသြားတတ္တယ္……..။ အသားျဖဴတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္ေနရင္ သူ ့မ်က္နွာက အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္…….၊ အသားမည္းတဲ့ သူ ေဒါသထြက္ရင္ေတာ့ အမည္းေရာင္……..၊ မဟုတ္တာလုပ္ထားတာ လူမိသြားတဲ့ သူကေတာ့ ညိဳပုပ္ပုပ္…….၊ ပီတိနဲ ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္တဲ့ အခါ ပန္းနုေရာင္ ……..၊ ရွက္ေဒါသ ျဖစ္တဲ့အခါ အနီေရာင္ ( ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ )…….၊ ေသြးပ်က္ စရာနဲ ့ ၾကံဳတဲ့အခါ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့……..၊ အလိုမရိွတဲ့သူနဲ ့ ဆံုတဲ့အခါ မ်က္လံုးနဲ ့ မ်က္နွာထားက ခပ္စိမ္းစိမ္း…….. ။ က်န္းမာေရးအေျခအေန ၊ ရာသီဥတု နဲ ့ တျခားအေၾကာင္း အရာေတြ ေၾကာင့္လဲ မ်က္နွာ အေရာင္ေျပာင္းတတ္ပါတယ္……..။ က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့အခါ နဂို အသားေရာင္ရဲ့ ေဖ်ာေတာေတာအေရာင္……..၊ အရက္ေသာက္ထားတဲ့အခါ အနီ…….၊ ေနပူရင္ ပန္းေသြးေရာင္…….ေနျပင္းရင္ေတာ့ အနီေရာင္……၊ ငိုထားရင္ အနီေရာင္ပုပ္ပုပ္…….၊ ဒီလိုဘဲ ရယ္လြန္းရင္……ခ်မ္းလြန္းရင္……..မိုးရြာရင္…. ေပ်ာ္လြန္းရင္…… ။ ဘယ္ခ်ိန္မွာ ဘာေရာင္ေတြ ေျပာင္းကုန္တယ္ဆိုတာ မေသခ်ာေပမယ့္…….. တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ မတူနိုင္ေပမယ့္……. မ်က္နွာေပၚ က အေရာင္ေတြ ေျပာင္းလဲ ေနတတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္……။ ကိုယ့္မ်က္နွာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာအေရာင္ ေျပာင္းသြားလဲဆိုတာ သိခ်င္ရင္ေတာ့ မွန္ေရွ့မွာ စမ္းသပ္ၾကည့္ လိုက္ပါ………( အပူလား…အေအးလား….အလင္းလား….အေမွာင္လား ?) ။ ။

မ်က္နွာေပၚက အေရာင္မ်ား (၂)
( အမ်ိဳးသားမ်ား မဖတ္ရ )
အမိ်ဴးသမီးေတြအေနနဲ ့ ခ်စ္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ၊ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေအာင္ ၊ ရင့္က်က္သေယာင္ထင္ရေအာင္ မ်က္နွာမွာ အေရာင္ေတြ စပ္လို ့ရပါတယ္……..။ စကားေျပာတဲ့ အခါ အသံအနိမ့္အျမင့္ ေျပာင္းလဲမႈမရိွဘဲ စာရြတ္သလို တသံတည္း ( monotone ) ေျပာရင္ နားေထာင္လို ့ မေကာင္းသလို မ်က္နွာ မွာလည္း တေရာင္တည္း တသားတည္း သံုးထားရင္ လွတယ္
လို ့ ေျပာလို ့မရပါဘူး……။ ( ဘာမွမလိမ္းထားဘဲ ရိုးရိုးေလးလွတယ္ ဆိုတဲ့ သူေတြကေတာ့ ေမြးရာပါ မ်က္ခံုးနက္နက္….. မ်က္လံုးနက္နက္…. နႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြ ရိွျပီးသားမို ့ လွတာပါ )…..။ မ်က္နွာမွာ monotonous မျဖစ္ရေအာင္ ပါး….မ်က္လံုး….မ်က္ခံုး နဲ ့ နႈတ္ခမ္း ေတြကို ေဆးေရာင္လွလွ ျခယ္လိုက္ပါ…….။ ပါးနီဆိုလို ့ အနီေရာင္ရဲရဲ……ပန္းေရာင္ေတာက္ေတာက္ၾကီးကို ေျပးမျမင္လိုက္ပါနဲ ့…… ေသြးအားေကာင္းလို ့ ပါးေလးေတြရဲေနတာလို ့ ထင္ရေစမယ့္ အေရာင္မိ်ဳးကိုဘဲသံုးပါ……။ ရမ္းသန္းမွန္းသန္းေျပာရရင္ေတာ့…….အသားျဖဴရင္ ပန္းေရာင္ ၊ ပန္းနွင္းဆီ ၊…….အသားညိဳရင္ အညိဳေရာင္ ၊ လိေမၼာ္ေရာင္ သံုးသင့္ပါတယ္……. ျမန္မာအမ်ိဴးသမီးအမ်ားစုကေတာ့ ၀ါ၀င္းတဲ့ အသားအရည္ရိွတဲ့အတြက္ ပန္းေရာင္ကို လိေမၼာ္ေဖာက္ထားတဲ့ အေရာင္ သံုးသင့္တယ္လို ့ ထင္ပါတယ္……..( အေရာင္ရွာလို ့မရရင္ နွစ္မိ်ဴးလံုး၀ယ္ျပီး စပ္သံုးပါ ) ။ အသက္အရြယ္နဲ ့ေျပာရင္ေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြက Baby pink လို ့ ေခၚတဲ့ ပန္းေရာင္ေလးနဲ ့ဆိုရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းမွာ ျဖစ္ျပီး “ေလးမ”
တို ့လို nearly 30 ေတြကေတာ့ ရင့္က်က္တည္ျငိမ္တဲ့ အသြင္ကိုေဆာင္ဖို ့ Rose ေခၚတဲ့ ပန္းနွင္းဆီကို အညိဳ ေဖာက္ထားတဲ့ အေရာင္ (သို ့) လိေမၼာ္ညိဳ ကို ေရြးခ်ယ္သင့္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္…….။ မ်က္လံုးကိုေတာ့ အ၀တ္အစားနဲ ့ လိုက္ဖက္တဲ့ အေရာင္ကို ေရြးလိုက္ပါ……ေရြးလိုက္တဲ့ အေရာင္ကိုမွ အေဖ်ာ့ ၊ အလယ္အလတ္ ၊ အရင့္ ဆိုျပီး သံုးေရာင္ကို မ်က္လံုးမွာ သံုးပိုင္းပိုင္းျပီး ျခယ္လိုက္ပါ…….အေသးစိတ္ေတာ့ မေရးေတာ့ဘူး……(ဆရာစားခ်န္လိုက္ဦးမယ္) ။ မ်က္ခံုးကိုေတာ့ ဆံပင္အေရာင္ထက္ ေဖ်ာ့တဲ့ အေရာင္သံုးပါ……မ်က္ခံုးမဆြဲခ်င္ဘူး….. သဘာ၀အတိုင္းဘဲ ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆံပင္ကို အေရာင္ဆိုးဖို ့ လံုး၀ မစဥ္းစားပါနဲ ့…..။ နႈတ္ခမ္းကိုေတာ့ တခ်ိဳ ့က အ၀တ္အစားနဲ ့လိုက္တဲ့ အေရာင္ဆိုးျပီး…..
တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ကိုယ္နဲ ့လိုက္တဲ့ အေရာင္ဘဲ ဆိုးၾကပါတယ္ ………။ ေဆးေရာင္စံု မိန္းကေလးဆိုတာ နားေထာင္ရဆိုးေပမယ့္ ၾကည့္ရတာ လွပါတယ္…….။ သူမ်ားေတြၾကည့္ဖို ့ အလွျပင္စရာမလို ေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေနဖို ့……ယံုၾကည္မႈရိွေနဖို ့…… တက္ၾကြလန္းဆန္းေနဖို ့ အလွျပင္ျခင္း အနုပညာ ရိွသင့္ပါတယ္……..။ “ ပါးျပင္မွာ သနပ္ခါးေလးနဲ ့ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြယ္ ” ဆိုတာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအတြက္ ေျပာတာပါ……….။ Over 25 ဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမွာပါ…..။ ။
( ေလးမ စိတ္ရူးေပါက္ျပီး ေလွ်ာက္ေရးသမွ်……ဆံုးေအာင္ဖတ္တဲ့ သူေတြအားလံုး စိတ္ေရာ…..လူေရာ….အရမ္းလွၾကပါေစရွင္…….)

အေရာင္မ်ား

Color Wheel

အေရာင္ေတြကို ဘာလို ့ျမင္ရတာလဲ….။ မ်က္စိ ေၾကာင့္ဆိုရင္ အေျဖကမွားပါတယ္……မီးပ်က္တဲ့ညေတြမွာ အေရာင္ေတြကို ျမင္နိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး ….၊ သဘာ၀ အလင္း (သို ့) မီးလံုးမီးေခ်ာင္းေတြရဲ့ အလင္းေၾကာင့္ ျမင္ရတာပါ…..။ သိပၸံနည္းက်က် ေျပာရင္ေတာ့…..အျဖဴေရာင္ အလင္းမွာ ေရာင္စဥ္ (၇) ခု ( အနီ ၊ လိေမၼာ္ ၊ အ၀ါ ၊ အစိမ္း ၊ အျပာ ၊ မဲနယ္(ခရမ္းျပာ) ၊ ခရမ္း ) ပါတယ္…..။ အဲဒီအလင္းက အပိတ္မ်က္နွာျပင္တစ္ခု ( transparent မဟုတ္ရ ) အေပၚ က်ေရာက္တဲ့ အခါ အဲဒီမ်က္နွာျပင္က

သူ ့မွာမရိွေသးတဲ့ အေရာင္ေတြကို စုပ္ယူထားလိုက္ျပီး သူ ့မွာရိွတဲ့ အေရာင္ကို ျပန္လႊတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ မ်က္စိက အေရာင္ေတြကို ျမင္ရတာပါ……။ ဒီသေဘာတရားေလးေၾကာင့္ အနီေရာင္မ်က္ႏွာ ျပင္ကိုၾကည့္ရင္ အနီေရာင္ ကိုျမင္ရတာပါ……။
အေရာင္ေတြဘယ္လို ရလာသလဲ…..။ မူလအေရာင္ ( primary color ) က သံုးေရာင္ထဲပါ (အနီ…အျပာ…..အ၀ါ…)…..။ အနီ နဲ ့ အ၀ါေရာေတာ့ လိေမၼာ္ ၊….အျပာနဲ ့အ၀ါေရာေတာ့ အစိမ္း….၊ .အနီနဲ ့ အျပာ ေရာေတာ့ ခရမ္း……ဒီလိုနဲ ့secondary color ေတြရလာပါတယ္…..။ Primary နဲ ့ secondary color ေတြေရာလိုက္ေတာ့ ၾကားေရာင္လို ့ ေခၚတဲ့ tertiary hue (color) ေတြရျပန္တယ္…….စိမ္းျပာ….စိမ္း၀ါ ဆိုတဲ့ အေရာင္ေတြပါ…..။
အေရာင္ေတြကို ဒီလိုခြဲလို ့ရတယ္…….။ အေႏြးေရာင္ ၊ အေအးေရာင္ ၊ လင္းတဲ့အေရာင္ ၊ ေမွာင္တဲ့ အေရာင္ ၊ ဆန္ ့က်င္ဘက္အေရာင္ ၊ နီးစပ္ေရာင္……။ Color wheel မွာ ၀င္ရိုးနွစ္ေၾကာင္း ဆြဲၾကည့္ပါ……။ အ၀ါနဲ ့ ခရမ္းကို ဆက္ထားတဲ့ Y ၀င္ရိုးရဲ့ ညာဘက္ ( အနီရိွတဲ့ဘက္) က အေရာင္ေတြက အေႏြးေရာင္ (အပူေရာင္ )……တျခားတဘက္က အေအးေရာင္……။ စိမ္းျပာနဲ ့ လိေမၼာ္နီ ဆက္ဆြဲထားတဲ့ X ၀င္ရိုးရဲ့ အေပၚပိုင္း ( စိမ္း…၀ါ….လိေမၼာ္ ရိွတဲ့ အပိုင္း) က လင္းတဲ့ အေရာင္ေတြ……ေအာက္ဘက္ပိုင္းကေတာ့ ေမွာင္တဲ့ အေရာင္ေတြ…..။ Color wheel မွာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ရိွေနတဲ့ အေရာင္ေတြက ဆန္ ့က်င္ဘက္ အေရာင္ေတြ…… ကပ္လ်က္ရိွေနတဲ့ အေရာင္ေတြက နီးစပ္ေရာင္ေတြပါ……။
အေရာင္ေတြက ဘာေတြေပးသလဲ……။ အေႏြးေရာင္ေတြက စိတ္ကို နိုးဆြေပးတယ္……တက္ၾကြေစတယ္……။ ေအးတဲ့အေရာင္က စိတ္ကို ျငိမ္သက္ေစသလို သက္ေတာင့္သက္သာ ရိွေစတယ္……နံရံေတြကို အေအးေရာင္သုတ္ထားရင္ အခန္းကို က်ယ္သေယာင္ ထင္ရေစတယ္။ လင္းတဲ့ အေရာင္ေတြက စိတ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္…… အခန္းကို ပိုက်ယ္တယ္လို ့ ထင္ရေစတယ္……။ေမွာင္တဲ့ အေရာင္ေတြက အခန္းကို က်ဥ္းေစတယ္…….စိတ္ကို၀မ္းနည္းေစတယ္…… ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေစတယ္……..။ ဒီဇိုင္းတစ္ခုမွာ နီးစပ္ေရာင္ေတြ တြဲသံုးထားရင္ မ်က္စိထဲမွာ အဆင္ေျပျပီး လိုက္ဘက္ညီတယ္ လို ့ခံစားရမယ္…….ဆန္ ့က်င္ဘက္အေရာင္ေတြ တြဲသံုးထားရင္ေတာ့ ထူးျခားျပီး ဆြဲေဆာင္မႈရိွတာကို ေတြ ့ရမယ္…….။ ဒါေတြက သေဘာတရားကို အၾကမ္းဖ်င္း ေရးျပတာ…….။ အေရာင္ေတြ တြဲစပ္သံုးတဲ့ အခါ ပညာနဲ ့ ေမြးရာပါ အာရံုခံစားမႈ အနုပညာ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ အသံုးခ်နိုင္ပါမွ လွပတဲ့ ဒီဇိုင္းေတြရမွာ……။
အေရာင္မ်ားနွင့္ “ေလးမ”…….။
ဒုတိယနွစ္မွာ ဒီ ေရာင္စံုစက္၀ိုင္းၾကီး ဆြဲရေတာ့ “ေလးမနဲ ့ မိ” ေမေမ့ကို လက္ေဆာင္စက္၀ိုင္း တစ္ခုေပးခဲ့ ၾကေသးတယ္…..။ ေမေမက အ၀တ္ဘီရိုမွာ ကပ္ထားျပီး အျပင္သြားခါနီးက်ရင္ ဘာနဲ ့ဘာနဲ ့ တြဲ၀တ္ရင္ေကာင္းမလဲလို ့ စက္၀ိုင္းကိုၾကည့္ရတယ္လို ့ ေျပာတဲ့အခါ ဘ၀င္ေလဟပ္ျပီး ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ခဲ့ရတယ္…….။ တခါကေတာ့ ေမေမ ဖေယာင္းပုဆိုး

၀ယ္တဲ့အခါ ဒုတိယနွစ္ေျဖထားတဲ့ ဗိသုကာ ေက်ာင္းသူၾကီး “ေလးမ” က….“ အ၀ါေလးကလင္းတယ္….လင္းတဲ့အေရာင္က အခန္းကို ပိုက်ယ္ေစတယ္….” လို ့ဆရာလုပ္မိေတာ့ “ လွ်ာမရွည္နဲ ့…..အေပအေတ ခံဖို ့အေရးၾကီးတယ္…..ငါ….ခဏခဏ မသုတ္နိုင္ဘူး ” လို ့ ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရပါတယ္……. အဲဒီေတာ့မွ ဘယ္အရာမဆို အေကာင္းနဲ ့ အဆိုး ဒြန္တြဲေနတဲ့ အခ်က္ကို သတိျပဳ မိခဲ့ပါတယ္……။
ဗိသုကာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပန္းခ်ီဆြဲတတ္ၾကတယ္……၊ အေရာင္ျခယ္တတ္ၾကတယ္…..။ “ ေလးမ” ကေတာ့ ပန္းခ်ီမဆြဲ အေရာင္မစပ္တတ္ဘူး……။ ဒါေပမယ့္ အေရာင္ေတြ ဖတ္တတ္တယ္…..။ “ ေလးမ ” ရဲ့ “ ေကာင္းကင္ ” ကို ဒီလို အေရာင္ဖတ္ခဲ့တယ္……။

“ အျဖဴမွာ အနီသန္း….၊ အစိမ္းက ေရးေရး ၊ ေဖ်ာ့ေသာ အနက္နဲ ့ ၊

အျဖဴ အျပာ ညိဳကာမိႈင္းလို ့ အနက္တို ့ ဆင့္ေတာ့……၊

ပန္းေသြးေရာင္ထ…..ကၽြန္မေကာင္းကင္ လွေနသည္ ။ ”
( သူမ်ားေတြကေတာ့ ဘာေတြေရးထားမွန္းသိမွာ မဟုတ္ဘူး…..ေရးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ထဲဘဲ သိတယ္…… အဲဒါလည္း ပညာဘဲ )
အေရာင္ေတြအေၾကာင္း သိသြားျပီဆိုေတာ့ ၀ါသနာပါရင္ Blog မွာအေရာင္ေတြ စပ္ၾကည့္ၾကပါဦး……..ျပီးရင္ အလည္ေခၚ….လာၾကည့္မယ္……။ ။
Reference: Francis D.K.Ching , Interior Design

Work for Living (or) Live for Working

I’m…..Not Free….

I’m…..Busy….

I’ve…..No time….

I don’t have…….I don’t have……I don’t have……

I want more time….

I want to finish more than 5 items at the same time….

I want to be in dual role…..

I want to ……..I want to……I want to…….

If you feel like that, ask yourself this question…..” Work for Living (or) Live for working ???” . Actually , I’m so greedy in work…..Not only for earning but also for hobby…..I want to do many things…..I want to learn many things…..I want to be perfect in whatever I do…..( My best friend used to say that she would buried a watch with me when I died, in order to save my time in next life….)….. Now , I used to remind me with above question and I can feel relax and I’m in good health……I’ve got this question after reading the translated book ” Living the Simple Life” and “Chicken Soup for the Soul “…….

Some may complain……without working , how to get money ? without money , how to survive ?

I don’t mean to stop working…..

Some may complain……without doing my hobby and interest , my life will be meaningless…..I don’t mean to seal your hobby……

What I want to be is…………” having CONTENTMENT “…..

P.s. If you can spend more five minutes , pls visit to my myanmar blog and read the story from chicken soup…….

စြပ္ျပဳတ္ ေသာက္ၾကမယ္…

Blog မ်ားကို အလည္ထြက္တဲ့အခါ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ ( ႏွလံုးသားအာဟာရ )
မွီ၀ဲသူေတြ အေတာ္မ်ားတာ ေတြ ့ရပါတယ္……။ ဒါေၾကာင့္လည္း အားျပည့္လန္းဆန္းတဲ့ နွလံုးသားပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာထင္ပါရဲ့…..။ “ေလးမ” လည္း ၾကက္စြပ္ ၾကိဳက္ပါတယ္…..။ ျပန္မမီွ၀ဲ ျဖစ္တာေတာ့ ၾကာျပီ…..။ အခု English Blog မွာ post တစ္ခုေရးရင္း အဲဒီ post ေလးနဲ ့ ဆိုင္တဲ့ story ေလး (နွလံုးသား အာဟာရ တတိယတြဲ ) မွ ကူးေပး လိုက္ပါတယ္……။ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္စရာ စြပ္ျပဳတ္ေလးကိို “ေလးမ”
နဲ ့အတူတူ ျမည္းၾကည့္ရေအာင္……

ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာရင္ ဇိမ္နဲ ့ေနနိုင္မလဲ
ဇိမ္ခံရြက္သေဘၤာနွင့္ အပန္းေျဖခရီး ထြက္လာသည့္ ဧရာမလုပ္ငန္းရွင္သူေဌးၾကီးတစ္ေယာက္က ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္း တစ္ေနရာတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တံငါသည္ တစ္ေယာက္နွင့္ ေတြ ့သည္။
တံငါသည္က ေလွနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လွဲကာ ေဆးတံကိုခဲ၍ ေနသည္။ သူ ့ပံုစံကို ၾကည့္ကာ သူေဌးၾကီး စိတ္ပ်က္သြားျပီး ကရုဏာေဒါေသာနွင့္ ေမးသည္။
“ မင္း ဘာလို ့ ငါးဖမ္းမထြက္ဘဲ ဒီမွာ ထိုင္ေနတာလဲ ၊”
“ မနက္အေစာၾကီးကတည္းကပဲ တစ္ေန ့စာ ဖမ္းလို ့ ရျပီးျပီဗ် ၊ ” တံငါသည္က ေျဖသည္။ “ဟ၊ ဒါဆို ေနာက္ထပ္မဖမ္းေတာ့ဘူးလား၊ ” “ ဖမ္းျပီးဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ” “ ထပ္ဖမ္းျပီးေတာ့ ေရာင္းစားရင္ ပိုက္ဆံပိုရမွာေပါ့ကြ ၊ ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ားရရင္ မင္းေလွမွာ စက္တပ္လို ့ရမယ္ ၊ စက္နဲ ့ဆိုရင္ ပင္လယ္ထဲ အေ၀းၾကီး ထြက္နိုင္မယ္ ၊ အဲဒီမွာ ငါးပိုရမယ္ ၊ အဲဒါေတြေရာင္းျပီး ပိုက္ဆံစုရင္ မင္းနိုင္လြန္ပိုက္၀ယ္နိုင္မယ္၊ နိုင္လြန္ပိုက္နဲ ့ ဖမ္းေတာ့ ငါးပိုရမယ္၊ ေငြပိုရမယ္ ၊ ေလွတစ္စီးက နွစ္စီး ျဖစ္လာမယ္ ၊ အဲဒီခါ မင္းငါ့လို သူေဌးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမွာေပါ့ကြ ၊ ” သူေဌးၾကီးက ၾကီးပြားေရးလမ္းေၾကာင္းကို တြက္ျပသည္ ။ “ အဲဒီခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမွာလဲ ”
“ အဲဒီခါ မင္းငါ့လို ေအးေအးေဆးေဆး ဇိမ္နဲ ့ေနနိုင္မွာေပါ့ကြ ၊ ”
“ ၾသ ၊ ကၽြန္ေတာ္က အခုေကာ ဘာလုပ္ေနတယ္ ထင္လို ့လဲ ၊ ”
( မူရင္းက How much is enough)

လင္ကြဲမယားကြဲ အျဖစ္ခံျပီး သူေဌးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့ အခ်ိဳ ့
အခ်ိဳ ့ေသာ လုပ္ငန္းရွင္ၾကီးမ်ားကို ဒီစြပ္ျပဳတ္ေလး တစ္ဇြန္းစီေလာက္ ေ၀မွ်လိုက္ခ်င္စမ္းပါဘိ…….။ ။

Architect က ဒါေတြ ေပးတယ္..

သူ…..လူ ့ေလာကထဲစေရာက္ေတာ့မည္……. ။ အေမက သူ ့ကို ေဆးခန္းေလးတစ္ခုမွာ လူ ့ေလာက ထဲကို စတင္၀င္ေရာက္္ ေစခဲ့တယ္…….။ သူနဲ ့အတူလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ ့က ေဆးရံုမွာ….. တခ်ိဳ ့က သားဖြားခန္းမွာ…..တခ်ိဳ ့က အိမ္မွာ…….ဒီလိုနဲ ့ လူ ့ေလာကထဲကို ေနရာတစ္ခုကို အမီွသဟဲျပဳလို့ သူတို့ ေရာက္ခဲ့တယ္………။

သူ…..အေဖ့ရဲ့ တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့တယ္……။ သူ…..ေလးနွစ္သားေရာက္ေတာ့ အေမက မူၾကိဳ ပို ့တယ္…….။ ေနာက္ေတာ့ မူလတန္း ၊ အလယ္တန္း ၊ အထက္တန္း ေက်ာင္းေတြမွာ သူ…..ပညာေတြ သင္ခဲ့တယ္…….။ ေႏြရာသီေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ အားကစားရံု မွာ ကာရာေတး သင္ရတယ္……ေရကူးကန္မွာ ေရကူးရတယ္……။ အေဖ အလုပ္အားတဲ့ ရက္ေတြမွာ ကစားကြင္း ၊ ပန္းျခံ နဲ ့ တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္ လိုက္ပို ့ေပးတယ္…….။ ဗဟုသုတ ရေစဖို ့ ငါးျပတိုက္ ၊ အမ်ိဳးသားျပတိုက္ စတဲ့ ျပတိုက္ေတြလည္း ပို ့ ေပးတယ္ ……..။

သူ……တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ ရည္းစား တစ္ေယာက္ ရတယ္…..။ မၾကာခဏ Class လစ္ျပီး ေကာင္မေလးနဲ ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ ထိုင္တယ္…….ရုပ္ရွင္ရံုံု မွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္………။ သူ…..ဘိုင္ေခ်ာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္္ တစ္ခုမွာ ထမင္းလိုက္ ေကၽြးခုိင္းတာ မေကၽြးနိုင္လို ့သူ ့ကို ျဖတ္လိုက္တယ္……။

သူ…..convocation hall မွာဘြဲ ့ယူေတာ့ အေဖနဲ ့ အေမမ်က္နွာမွာ ပီတိေတြနဲ ့………။ သူ……ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္ရတယ္…… ပညာစံုျပီးရင္ ၾကင္ရာစံုဖို ့ လိုတယ္ဆိုလို ့့ အေမေပးစားတဲ့ မိန္းမနဲ ့ခန္းမ တစ္ခုမွာ မဂၤလာေဆာင္လိုက္တယ္……။ မဂၤလာဦး အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ့ ဘိုးဘြားရိပ္သာ နဲ ့ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားေဂဟာမွာ အလွဴေငြ လွဴခဲ့တယ္…..။

သူ…….Golf ရိုက္တတ္လာတယ္……စေန ၊တနဂၤေႏြ သူ ေဂါက္ကြင္းသြားတဲ့အခါ မိန္းမက shopping center/mall , super market ေတြမွာ shopping ထြက္တယ္……။ အိမ္စရိတ္ လံုေလာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း သူ……ၾကံတတ္ဖန္တတ္လာတယ္……။ “အစားမေတာ္ တလုတ္” အတြက္ေၾကာင့္ သူ……တရားရံုးမွာ တရားစြဲခံရတယ္……….။ သူ……ေထာင္ ( အမွားကိုသိ၍ အမွန္ျပင္နိုင္ရန္ ထိန္းေက်ာင္းပဲ့့ျပင္ေပးေသာ ေနရာဟု ဆိုသည္ ) က်တယ္………။ ေထာင္က်ေနတုန္း မိန္းမက နိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္တယ္…….။ မိန္းမကို ေလဆိပ္လိုက္ပို ့ ခ်င္လိုက္တာ……။

ေထာင္ကလြတ္ေတာ့ မိန္းမစုေဆာင္းလာတာနဲ ့ မိဘအေမြေလးေတြ စုေပါင္းျပီး Shop house ေလးတစ္လံုး ၀ယ္လိုက္တယ္…….။ ေအာက္ထပ္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ျပီး အေပၚထပ္မွာ လူ ေနတယ္…….။

ဒီလို္နဲ ့ သားသမီးေတြ ရလို ့ လူလားေျမာက္ကုန္ျပီ……။ သူ…..ဆံပင္ျဖဴေပမယ့္ သမီး အလုပ္လုပ္တဲ့ Hotel က Fitness center မွာ အျမဲကစားလို ့ က်န္းမာေရး ေကာင္းတယ္……..။ မိန္းမကေတာ့ ရိပ္သာ ခဏခဏ ၀င္တယ္……။

တေန ့ေတာ့…….Fitness center မွာ ဆံုတဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ ့ Bar မွာ သြားေသာက္တယ္…….။ မိုးေသာက္ယံမွာ ရုတ္တရက္ ဦးေနွာက္ေသြးေၾကာ ပ်က္ျပီး သူ…….ေသဆံုးခဲ့တယ္…..။ သခ်ိဳင္းမွာ သူ ့ကို ဂူသြင္းတယ္ ( အရင္ကတည္းက ကိုရီးယားကား ေတြၾကည့္ျပီး အားက်လို ့ ဂူလုပ္ေပးဖို ့မွာထားျပီးသား ) ……။ သူ……ဂူထဲမွာ ေက်နပ္စြာ အနားယူ ေနတယ္…….။ ၃ ရက္ေလာက္ေနေတာ့ သခ်ိဳင္းေရႊ ့ရမယ့္သတင္းၾကားတယ္…….။ ေသတာေတာင္ အရိုးမေဆြးေသးဘူး ေနရာေရႊ ့ရမယ္ဆိုေတာ့ သူ…….ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားတယ္……။ ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ သူစံုစမ္းလိုက္တယ္……။ တရားခံကို သိလိုက္ရတယ္……။

အဲဒီညက……ျမိဳ ့သစ္ပံုစံ( Town Planning ) ဆြဲတဲ့ ဗိသုကာၾကီးရဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို သူ၀င္သြားလိုက္တယ္……..။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဗိသုကာၾကီးကို အားရပါးရ လည္ပင္းညွစ္ လိုက္တယ္……..။ မ်က္လံုးျပဴးၾကီးနဲ ့ ေခၽြးျပန္ေနတဲ့ ဗိသုကာၾကီးကို သူ ့ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ေျပာျပီး အားရေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေန ေပါ့ေပါ့ေလး သူ ျပန္ထြက္လိုက္တယ္…….။ ျပန္အထြက္မွာ မနည္းအားယူျပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ဗိသုကာၾကီးရဲ့ အသံကို သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ ရတယ္……….။

“…….မင္း…..လူ….မွား…..ေန…..တယ္……” ။ ။

(လူသားတို ့ ေမြးဖြားခ်ိန္မွ ေသဆံုးခ်ိန္ အထိ ဗိသုကာတို ့ ဖန္တီးေသာ လက္ရာမ်ားနွင့္ ကင္းကြာ၍ မရပါ….)
—————————————————-
Architect က ဒါေတြ design လုပ္ေပးရပါတယ္
1. Residential Buildings
2. Education
3. Health
4. Office
5. Transport
6. Commerce
7. Entertainment & cultural
8. Religion
9. Social welfarre
10. Landscaping
11. Interior design
12. Industrial design
13. Town planning & urban design

ကိုယ့္ကုသိုလ္နဲ ့ကိုယ္……

Connection က အခုတေလာ ဘာျဖစ္ေနမွန္းကို မသိဘူး ………. ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတယ္ …….. ( ခုတေလာဆိုေတာ့ အရင္ကေကာင္းတယ္လို ့ မထင္နဲ ့……..) ။ ခုဟာက လြန္ကိုလြန္တယ္……. မေျပာရဲလို ့ ၾကည့္ေနတာၾကာျပီ…….။ web page/ site ေတြကို လိပ္ေပၚ တင္လႊတ္လိုက္ရင္ေတာင္ ျမန္ျမန္ ေရာက္ဦးမယ္ ……. download ဖို ့ဆို စိတ္ေတာင္ မကူးရဲဘူး……။ Blog ေတြလည္း မ်ားမ်ား မလည္နိုငိဘူး …… Blog နွစ္ခုေလာက္ ေခၚထားျပီး ထမင္းေအးေအးေဆးေဆးစား……..စားျပီးတဲ့အခ်ိန္ဆို ဖတ္လို့ ရျပီ …….။ အဆိုးဆံုးက Blog ကို log in လို ့မရတာဘဲ……..အိမ္ထဲ ၀င္လို ့မရလို ့ အိမ္ေရွ့မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့ လူလိုဘဲ ခံစားေနရတယ္ ……။ Blog ကိုျမင္ေနရတယ္…… ၀င္လို့ မရဘူး………cbox ကိုျမင္ေနရတယ္……..ဒါေပမယ့္ cbox ထဲမွာ Internet Explorer cannot display the webpage ဆိုတာၾကီးဘဲေတြ ့ ရတယ္…….။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည ၁၀ နာရီခြဲ ၊ ၁၁ နာရီ ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ connection က not so bad …….. အဲဒီေတာ့……. အိပ္ခ်ိန္ေျပာင္းရင္ ေကာင္းမလား ???……….ေနရာေျပာင္းရင္ ေကာင္းမလား???………
“ေဟာ…..cbox ထဲကစာေတြ ျမင္ရျပီ……….ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို reply လိုက္ဦးမယ္……..ဟင္ !!!…….. posting failed တဲ့……..” ။ ။

P.s. Connection ၾကီးေရ……..စိတ္တိုေနတုန္းေရးမိသြားတာေနာ္…….ရန္လုပ္ခ်င္လို ့ ဟုတ္ဘူး….။ ကေနာင္မင္းသား ကလိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ကို ေပးတဲ့ ရတုနဲ ့ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္……“ လက္သံုးေတာ္ ဓါးကိုမွ ေယာင္မွားကာကိုင္………ေသေစလိုလို ့ မဟုတ္ပါဘဲ…….”

ေပ်ာ္ခဲ့သည္…..(ဒု)

ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္နွာ (၆)။ ။ (ဒုတိယပိုင္း)

တန္ေဆာင္တိုင္မွာ ရွမ္းအသင္းက ဦးစီးျပီး မီးပံုးပ်ံ ေတြလုပ္ ၾကတယ္…… မိန္းကေလးေဆာင္ ၀င္းထဲ ရွမ္းအကနဲ ့ လာေဖ်ာ္ေျဖၾကေတာ့ အေဆာင္မႉးမမ မွာ တံခါးလည္း ဖြင့္ေပးရေသး……မုန္ ့ဖိုးလည္း ေပးရေသး…….ေယာက္်ားမရပါေစနဲ့ လို ့လည္း ေအာ္ခံရေသး ( မုန္ ့ဖိုးေပးတာ နဲလို ့တဲ့) ……..။ ကထိန္လွည့္ ေတာ့လဲ လိပ္ျပာပံုေတြ ဘာေတြ ခ်ိဳးုျပီး အိုးစည္ဒိုးပတ္နဲ ့ ကၾက ၊ ခုန္ၾက………။ ေရႊတိုင္း (စစ္ကိုငး္တိုင္း) အသင္းရဲ့ “ရွင္ဥပဂုတၱ ေဖာင္ေမွ်ာပြဲ” ကလည္း တန္ေဆာင္တိုင္မွာဘဲ……..( ဟိုေန ့က မွားေရးလိုက္ မိတယ္)…….ေက်ာင္းေရွ့က ၁၀ ေပေျမာင္း ( ေရေပးေ၀ေသာေျမာင္း ) ထဲမွာ “ရွင္ဥပဂုတၱေဖာင္” နဲ ့အတူ ငွက္ေပ်ာအူေပၚ ဆီမီးခြက္ေလးေတြ တင္ျပီး ေမွ်ာၾကရတာ……..။ ၆နာရီ ေက်ာ္ရင္ အျပင္ထြက္ခြင့္ မရိွတဲ့ အေဆာင္သူေတြ အတြက္ ဒီလိုေန ့မ်ိဳးဆို အထူးအခြင့္အေရး အေနနဲ ့ ၈နာရီခြဲ ေလာက္အထိ အျပင္မွာေနလို ့ ရတယ္………..။ ဒီဇင္ဘာ အားကစားလမွာေတာ့ ေဘာ္လီေဘာ ၊ ၾကက္ေတာင္ ၊ Table Tennis ၊လြန္ဆြဲပြဲ ၊ ေဘာလံုး စတဲ့ျပိဳင္ပြဲေတြမွာ အားေပးၾက…….ရန္ျဖစ္ၾက ရတယ္……… အထူးသျဖင့္ ေဘာလံုးပြဲ ……….၊ ေယာက္်ားေလးေတြ ကန္တဲ့ ေဘာလံုးအတြက္နဲ ့ မိန္းကေလးေတြ မေခၚနိုင္ မေျပာနိုင္ ျဖစ္ၾကရတယ္………။ အေဆာင္မွာ ပထမနွစ္ နဲ ့ ဒုတိယနွစ္ စိတ္၀မ္း ကြဲ …….ရန္ျဖစ္…..ေစာင္းေျပာ…….ေနာက္ေတာ့ ပါခ်ဳပ္ရံုးေရာက္…..၀န္ခံကတိထိုး…….။
ျပန္ေတြး ၾကည့္ရင္ရီစရာေကာင္းသလိုရွက္စရာလည္းေကာင္းတယ္…..။
မႏၱေလး ေဆာင္းက သိပ္ေအးတာ……ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖက “ ခ်မ္းပံုမွာ ကမ္းကုန္ ရစ္တာမို ့….မန္းတုန္ေအာင္ လမ္းဆံုက ဟစ္ခ်င္ေတာ့” လို ့ စပ္ဆိုခဲ့ တာျဖစ္မယ္………။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ ေအးေအး ……ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ဆိုရင္ ခရစ္ယန္ေက်ာင္းသားေတြက (ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားတယ္) အေဆာင္၀င္းထဲမွာ သီခ်င္းလာဆို ၾကတယ္……။ “ေလးမ” တို ့ အေဆာင္သူေတြကလည္း အေႏြးထူထူ၀တ္ျပီး ၀ရန္တာ မွာ ထြက္နားေထာင္ၾကတယ္……..။ သီခ်င္းဆိုျပီးရင္ သူတို ့ပါလာတဲ့မုန္ ့ေတြပစ္ေပးတယ္…….. “ေလးမ” တို ့ကလည္း ရိွတဲ့မုန္ ့ေတြ ျပန္ပစ္ေပးၾကတယ္……….ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳး ခြဲျခားမႈဆိုတာမရိွဘူး……….။ ျပာသိုတပို ့တြဲ…..ထမနဲထိုးတယ္…… ထမနဲခ်င္းအတူတူကို ဟိုအေဆာင္၊ ဒီအေဆာင္ လဲစားၾကတယ္………။ ဘာပြဲမွမရိွတဲ့လမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ျငိမ္ကုပ္ျပီးစာလုပ္ေနၾကမယ္လို ့ ထင္ပါသလား……….လံုး၀မျငိမ္ပါ……..။ ( ျပည္နယ္ နွင့္ တိုင္းအလိုက္ ကိုယ့္ဘာသာ ဖြဲ ့ထားၾကေသာ) ကိုယ့္အသင္းနဲ ့ကိုယ္ေမျမိဳ ့တက္ၾကတယ္………BE Fall မွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ေရနစ္ေတာ့ ပါခ်ဳပ္က ေမျမိဳ ့တက္ခြင့္ပိတ္လိုက္တယ္……..အေပ်ာ္လြန္ေတာ့လည္း အႏၱရာယ္မ်ားတယ္……..။ေမျမိဳ ့ မတက္ရ ေတာ့ ေတာင္တက္ၾကတယ္……..ေက်ာင္းနားမွာရိွတဲ့ ( ျမခေနာက္ ၊ စိန္ခေနာက္ ၊ ပတၱျမားခေနာက္ ၊ ထူးမဂူ ၊ ေရႊဟသာၤဂူ ၊ ၀ကၤပါဂူ…..) ေတာင္ေတြကို တက္ၾကတာ……..စားနပ္ရိကၡာ ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရးဂစ္တာ…….. အစံုအလင္နဲ ့ ေတာင္တက္ၾကတယ္……….။ ဒီလိုနဲ ့……… စာေမးပြဲၾကီး ေရာက္လာတယ္……….စာေမးပြဲေျဖေတာ့လဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဘဲ………သိသေလာက္ေျဖ………ရသေလာက္ေရး…….၊
သူမ်ားလည္း ကိုယ့္လို မေျဖနိုင္ဘူးဆိုရင္……၀မ္းသာ……….။
ဒီလို…….ဒီလို……..ေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါသည္………။ ။

မိုးေတြရြာရင္….

ဒီေန ့ မနက္ အလုပ္သြားေတာ့ မိုးဖြဲေလးေတြ က်ေနတယ္……“မိုးေရထဲမွာ..” ဆိုျပီး post ေရးဦးမယ္လို ့ စဥ္းစားထားတာ…..ျပန္ေရာက္လို ့ Blog ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုဂံသားက Tag ထားတယ္….ေက်းဇူးပါပဲ ေမာင္ေလး ပုဂံသားေရ….ခုေရးေနတုန္းလည္း မိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရြာေနတယ္……

“ မိုးရြာရင္ မိုးေရခ်ိဳးမယ္…..”
ေလးနွစ္သမီး တုန္းက မိုးရြာရင္ ….“ေဖေဖ” နဲ ့ “ေလးမ” မိတ္ေပ်ာက္ရန္လို ့ အေၾကာင္းျပျပီး မိုးေရ ထြက္ခ်ိဳးၾကတယ္……သားအဖ နွစ္ေယာက္ မိုးေရထဲမွာ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကတယ္ …. ေမေမ က လူမလာရင္ “ဒုတ္” လာမယ္လို ့ထြက္ေအာ္မွ အိမ္ေပၚတက္ၾကတာ…..။

“ မိုးကေလးစိုစို….ကေလးဘ၀ ေတးကေလးကို….နွစ္ေယာက္သား တို ့ေအာ္ဟစ္ခဲ့တာ အေပ်ာ္ဆံုး ဘ၀ေတြပါ…..”
သူငယ္တန္း ေက်ာင္းသူၾကီး “ ေလးမ” ရဲ့ မိုးရာသီကိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္း ေက်ာင္းသြားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ ့အတူ ကဲခဲ့ၾကတယ္…..ေက်ာင္းနံေဘးကေျမာင္းထဲမွာ ဖိနပ္ေမွ်ာတယ္…. ေရစီးနဲ ့ ေမ်ာပါသြားတဲ့ ဖိနပ္ေနာက္ကို ေျပးလိုက္….ဘယ္သူ ့ဖိနပ္က ေရွ့ေရာက္လဲ ဆိုျပီးျပိဳင္ၾကရတာ…..အစက စကၠဴေလွ ေမွ်ာၾကတာ….ေလွက မိုးစက္ေတြေအာက္ မွာ နစ္သြားတတ္လို ့ မိုးတြင္းစီး ရာဘာဖိနပ္ကို ေလွလုပ္ရတာ…..ေဆာ့လို ့အားရေတာ့ ေခါက္မုန္ ့ သည္ရဲ့ တဲေလးထဲမွာ အိမ္က အပိုထည့္ ေပးလိုက္တဲ့ ၀တ္စံုကို လဲျပီး အိမ္ျပန္ၾကတယ္…..။

“ မိုးကေလးညိဳ လာရင္…..လြမ္းမ်က္ရည္ေလးလယ္……”
အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့ မိုးရြာရင္…. ေက်ာင္းေျပာင္းသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို သတိရတယ္….( ေလးမ တို ့ေက်ာင္းက မူလတန္းအထိဘဲ ေယာက္်ားေလးလက္ခံတယ္ )….မိုးရြာရင္ မိုးစက္ေတြ ထိုင္ၾကည့္ ရင္း ေတာင္ေတြး ေျမာက္ေတြး ေတြးတတ္လာတယ္…..။ မိုးစက္ေလးေတြက ေျမၾကီးေပၚ ရိုက္မိတဲ့ အခါ မင္းသမီးေလးေတြ ဂါ၀န္ကားကားေလးနဲ ့ ကေနသလိုဘဲ…..။ ဗြက္အိုင္ထဲကို မိုးစက္ေလးေတြက်တဲ့ အခါ ေပၚလာတဲ့ ေရ၀ဲေလးေတြက မင္းသမီးေလးေတြကို အၾကိဳ ေထာက္တဲ့ ေရယဥ္ေလးေတြလို ့ စိတ္ကူးယဥ္မိျပန္ေရာ……။
အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ မိုးရြာရင္ ေစာင္ျခံဳျပီးေကြးတယ္…..၀တၳဳ ဖတ္တယ္…..မွတ္မွတ္ရရ “ သူငယ္ခ်င္းလို ့ဘဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္ ” ကိုဖတ္တဲ့ေန ့က မိုးရြာေနတယ္….. ဇာတ္လမ္းကလည္း “ခိုင္” ေပ်ာက္သြားတဲ့ မိုးေတြရြာတဲ့ ညနဲ ့ စထားေတာ့ ဖတ္ရတာ အရသာရိွမွရိွ……။ ဆရာမ မစႏၵာရဲ့ “ဂ်ီေဟာသူ” မွာ “ရန္ကုန္သူ နဲ ့ ရန္ကုန္မိုး…အစိုး မရဘူး ” လို ့ေရးထားေတာ့ မေက်နပ္ဘူး…..။ ဒါေပမယ့္ ဒီစကားမွန္ပါတယ္……မႏၱေလးမိုးက ရြာမယ္ဆိုရင္ ၾကိဳေျပာတယ္….။ မႏၱေလးမွာ မိုးရြာရင္ class လစ္တယ္…..reason ကေတာ့ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ စီးရခက္ လို ့…..။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ သူမ်ားေတြအတြက္ေတာ့ မိုးစက္ေတြက ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ခဲ့မယ္….“ေလးမ” အတြက္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းမရိွ…….။

“ မိုးျခိမ္းသံေတြ ….ၾကားလိုက္ရတိုင္း….အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္တယ္…….”
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မိုးျခိမ္းရင္ေၾကာက္တယ္…..ေလးမ ကေပ်ာ္တယ္…..လက္စီးျပက္ရင္ သိပ္သေဘာက်တာဘဲ……။ မိုးသီးေတြကိုလည္း သေဘာက်တယ္….ေတာင္ၾကီးသြားတုန္းက ဟဲဟိုးေလဆိပ္ကေန ျမိဳ ့ထဲကို အသြားမွာ မိုးသီးေတြ ေၾကြလို ့ ဆင္းေကာက္ေသးတယ္……။
မိုးသီခ်င္းေတြ…မိုးကဗ်ာေတြ…..မိုးဇာတ္လမ္းေတြ ဖဲြ ့ဆိုၾကေပမယ့္ လူေတြကမိုးကို သိပ္မခ်စ္ၾကပါဘူး…..။ အတၱသမားေတြကိုး………။ “ေလးမ” လည္းတူတူပါဘဲ….အျပင္သြားတဲ့ခ်ိန္….အလုပ္သြားတဲ့ခ်ိန္….အ၀တ္လွန္းတဲ့ခ်ိန္….မိုးရြာရင္ သိပ္စိတ္ဆိုးတယ္……။ ေရေတြၾကီးလို ့ ကားလမ္းေတြ ပိတ္ရင္ပိုဆိုးေသး……။ အိပ္တဲ့ အခ်ိန္မိုးရြာရင္ေတာ့ သေဘာက်သလားမေမးနဲ ့…….။
ေရးေနတုန္း မိုးတိတ္သြားျပန္ျပီ…..။ “ရန္ကုန္မိုးနဲ ့ ရန္ကုန္ connection အစိုးမရဘူး ”.….။ Post ကိုျမန္ျမန္ အဆံုးသတ္မွ……။ ခုေနမ်ား မိုးေတြရြာရင္…………???? မိုးပက္တဲ့ ျပတင္းေပါက္ေတြ လိုက္ပိတ္ရမယ္…..။ ။