Vivian ကို ၾကည့္ပါ …

ေလးမတို ့ငယ္ငယ္ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္နွစ္ေတြမွာ အင္မတန္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား Pretty Woman ကို မွတ္မိၾကဦးမယ္ထင္ပါတယ္…။ အခ်စ္ဟာ မညီမွ်တဲ့ လူနွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ညီညီမွ်မွ် ေပၚေပါက္လာနိုင္တဲ့ အေၾကာင္း လွလွပပ ပီပီျပင္ျပင္ ျပသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္…။ ဇာတ္ကားထဲမွာ အခ်စ္ထက္ပိုၿပီး သတိျပဳစရာေတြပါပါတယ္…။ Vivian ဆိုတဲ့ လမ္းေပၚက မိန္းမ ( ခပ္ရိုင္းရိုင္းပဲ သံုးပါရေစ ) ရဲ့ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈ.. အျပဳအမူ… အေနအထိုင္.. ေတြဟာ ယူတတ္ရင္ ဆင္ျခင္စရာ ျဖစ္ပါတယ္…။

http://www.hotflick.net/movies/1990_Pretty_Woman.html

Edward က Vivian ကို အဆင့္ျမင့္ဟိုတယ္ထဲ မ၀င္ခင္  ကုတ္အက်ီၤကို ျခံဳ ခိုင္းပါတယ္…။ Vivian ရဲ့ အ၀တ္ အစားက ရွက္စရာ ေကာင္းေနလို ့ ျဖစ္ပါတယ္…။ မလံုတလံု အ၀တ္အစားနဲ ့ Vivian ကို ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္းေတြက အံ့အားသင့္ပါတယ္..။ အထင္ေသးပါတယ္…။ ဓါတ္ေလွကား ေမာင္းတဲ့သူကေတာင္ တန္ဖိုးမရိွတဲ့ အၾကည့္နဲ ့ ၾကည့္ပါတယ္…။ ဒီလိုပဲ ၿမိဳ ့ထဲမွာ အ၀တ္အစား၀ယ္ဖို ့ မလံုတလံု စတိုင္လ္နဲ ့ သြားတဲ့အခါ ဆိုင္က လက္မခံပါဘူး…။ လမ္းမွာလည္း လူေတြက လွည့္ၾကည့္သြားပါတယ္…။ လွလို့ ၾကည့္တာလား…။ ေလးမ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ အထင္ေသးတဲ့ အၾကည့္လို ့ပဲ ျမင္ပါတယ္…။ အင္မတန္ လူ ့အခြင့္အေရးကို ေရွ ့တန္းတင္တဲ့ သူတို့လို နိုင္ငံကေတာင္ ဒီလို၀တ္ရင္ ဒီလိုထင္တယ္… ဒီလို ၾကည့္တယ္လို ့ … ဒီလို ရိုက္ျပတယ္ ဆိုတာ ၾကည့့္ျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံမွာသာမက နိုင္ငံတိုင္းမွာ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဆိုတဲ့ အေပၚယံအလႊာႀကီးက ဘယ္ေလာက္ အေရးပါသလဲ ဆိုတာ ခန္ ့မွန္းနိုင္ပါတယ္…။

Vivian ရဲ့ အေပါစားစတိုင္လ္ကို ၾကည့္ၿပီး ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာက ေခၚေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္…။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ Vivian ရဲ့ မိန္းမေကာင္းပံုစံ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈက လူေတြရဲ့ အျမင္ကို ေျပာင္းသြားေစပါတယ္… တကယ္ေတာ့ Vivian က Vivian ပါပဲ… အေသြးေၾကာင့္ အေတြးေျပာင္းသြားတာပါ…။

လိုရင္းကိုေျပာရရင္ေတာ့ မိန္းမပ်က္ ၀တ္စားတဲ့ ပံုစံ… ရယ္တဲ့ပံုစံ… ၀ါးလက္စပီေကကို ဖတ္ခနဲ ေထြးထုတ္လိုက္တဲ့ပံုစံေတြနဲ ့ Vivian ကို လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ စတိုင္လ္လို ့ အမွတ္မမွားဘဲ .. အဲလို၀တ္ရင္ အဲလိုအစားလို ့ အထင္ခံရမယ္လို ့မွတ္ယူသင့္ပါတယ္…။

ေနရာတကာ ဟန္ပန္တစ္ခြဲသားနဲ ့ အမ်ိဳးသား၀တ္စံု ၀တ္ရမယ္လို ့ လံုး၀ မဆိုလိုပါဘူး…။ သူ ့ေနရာနဲ ့ သူ လိုက္ေလ်ာညီေထြရိွေအာင္… ကိုယ့္တန္ဖိုးကိုယ္ႏွိမ့္ခ်သလို မျဖစ္ေအာင္ ၀တ္စားျပဳမူေစခ်င္ရံုသက္သက္ပါပဲ…။ ဒီစာကို ေရးေနတဲ့ ေလးမကလည္း ရင္ဖံုးအက်ီၤ ခ်ိတ္ထမီနဲ ့ မဟာဆန္သူမဟုတ္ပါဘူး..။ ဒူးေအာက္ေရာက္တာ ( ထမီ၊ စကပ္၊ ေဘာင္းဘီ ) အကုန္၀တ္တဲ့ မိန္းမ ျဖစ္ပါတယ္..။

ကိုယ္တိုင္လည္း ၿပီးျပည့္စံုသူမဟုတ္ေလေတာ့ ဒီလို ဆရာလုပ္တဲ့ စာေတြကို ေလးမ ေရးရတာ လက္တြန္ ့ပါတယ္… ။ ေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေျပာျပပါမယ္…။

တေန ့… ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ မုန္ ့သြား၀ယ္ပါတယ္..။ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္က ဆိုက္ကားတစ္စီးလာေနပါတယ္…။ မိန္းကေလးက ဆံပင္၀ါထိန္ထိန္.. စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္.. လည္ဟိုက္.. စကတ္က ေပါင္လယ္ေလာက္ရိွတဲ့ အက်ပ္… ဆိုက္ကားေပၚမွာ ကိုယ္ကိုင္းၿပီး ထိုင္ေနပံုမ်ား … ျမင္ေယာင္ၾကည့္လိုက္ပါ… ဆိုက္ကားသမားကေတာ့ ဂြင္ကိုတည့္လို ့…။ ဆိုက္ကားျဖတ္သြားတဲ့ အခိ်န္မွာ ေဘးက ေကာင္ေလးတစ္အုပ္က ေလခၽြန္လိုက္ပါတယ္…။ ေကာင္မေလးက စိတ္ဆိုးသေယာင္ မ်က္နွာလွည့္သြားပါတယ္…။ ဆိုက္ကားလြန္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက ေစ်းေတာင္ မေမးလိုက္ရဘူးလို ့ေျပာပါတယ္…။ ေကာင္ေလးေတြကိုပဲ ရိုင္းလိုက္တာလို ့ အျပစ္ဆိုရံုနဲ ့ မလံုေလာက္ပါဘူး…။

တေန ့ … အင္းယားမွာ မုန္ ့တီစားပါတယ္…။ မုန္ ့တီဆိုင္က ခံုပုေလးေတြကိ္ု ျမင္ၾကည့္လိုက္ပါ…။ ေရွ ့မွာ ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ မုန္ ့တီေသာက္ေနပါတယ္…။ ၀တ္ထားတာက ခ်က္ျပဳတ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ… ။ ခ်က္ေတာ္ေတာ္ျပဳတ္တယ္ဆိုတာ ေနာက္ကျမင္ေနရေတာ့ သိသာပါတယ္…။ ေလးမ ေဘး ၀ိုင္းက ေကာင္ေလး ၃ ေယာက္ဆီက အသံထြက္လာတယ္…။ အေႂကြေစ့ပစ္ခ်င္တယ္ကြာ… တဲ့…။ ၿပံဳးမိပါသည္…။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၀ယ္ရင္ ခ်က္မျပဳတ္တာကို ေတာ္ေတာ္ရွာ၀ယ္ေနရတာမို ့ ခ်က္ျပဳတ္နဲ ့ ေကာင္မေလးေတြကို အျပစ္မဆိုလိုပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ျပဳတ္၀တ္မိရင္ေတာ့ သူမ်ားေတြ အေေႂကြေစ့ပစ္မထည့္ခ်င္ေအာင္ ခါးကုန္းရမယ့္ကိစၥေတြ ေရွာင္ရမွာေပါ့ေလ….။

တေန ့.. အိမ္မွာ အကူေခၚထားတဲ့ မိန္းကေလး စကပ္အတိုနဲ ့ မီးပူတိုက္ေနတယ္… ။ ေနာက္တေန ့ စကပ္အက်ပ္နဲ ့ ငရုတ္သီးေထာင္းေနသည္…။ မေျပာလို ့မျဖစ္ေတာ့…။ ထမီ၀တ္ခိုင္းရေတာ့သည္…။ ဘာျပန္ေျပာလဲ သိလား…။ အရင္အိမ္က လူေတြက စကပ္ပဲ ေပးထားတာကိုး.. စကပ္ပဲ ရိွတယ္တဲ့…။ဟုတ္ေပသားပဲ… ထမီ၀တ္ေစခ်င္တဲ့ ေလးမက ထမီေပးရမွာေပါ့… ေပးပါတယ္ေလ…ေပးလိုက္ပါတယ္…။ ေနာက္ရက္ .. ဟုတ္ကဲ့.. ေလးမ ေပးထားတဲ့ ထမီေလးပါ… ေဘာင္းဘီအျဖစ္နဲ ့ သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာ ေတြ ့ရပါတယ္…။ ေလးမ အလုပ္သြားေနတုန္း ေစ်းမွာ ဘ၀ေျပာင္းေပးလိုက္တာပါ…။ ဘာမ်ားတတ္နိုင္ပါဦးမလဲ…။

တေန ့… ရန္ကင္းစင္တာက အပံုထဲက အက်ီၤေလး တစ္ထည္ ေမႊလာပါတယ္…။ ညဘက္ မိဘအိမ္ ထမင္းသြားစားေတာ့ ၀တ္သြားပါတယ္…။ ေရာက္တာနဲ ့ အေမက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့.. သမီးရယ္… ဒီအက်ီၤကို ေမာင္ေကာင္းကင္နဲ ့ အတူသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာပဲ ၀တ္ေနာ္တဲ့…။ မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး.. ဟုတ္ကဲ့.. တစ္ခြန္းပဲ ေျပာနိုင္ပါတယ္…။ အက်ီၤက လက္ေမာင္းထိပ္ကေန တံေတာင္ဆစ္အထိ ခြဲထားေတာ့ လက္လႈပ္လိုက္တိုင္း လက္ေမာင္းသား ျမင္ေနရလို ့ပါ…။ ကိုယ္တိုင္က သတိမထားမိေပမယ့္ ေဘးက အျမင္မေတာ္တာေတြလည္း ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္..။

ေတာင္းမွာ အကြပ္.. လူမွာအ၀တ္ပါ… ေတာင္းေကာင္းဖို ့ အေရးႀကီးသလို အကြပ္ေကာင္းဖို ့လဲ လိုပါတယ္…။ လူေကာင္းဖို ့လို သလို အ၀တ္ေၾကာင့္ သိကၡာမက်ဖို ့လည္း လိုပါတယ္….။ လူျဖစ္ေနသမွ်ေတာ့ အေရးမႀကီးေပမယ့္ လိုအပ္လို ့ လိုက္လုပ္ေနရတဲ့ အရာေတြကေန မလြတ္ေျမာက္နိုင္ပါဘူး..။ ဟန္ေဆာင္လွည့္စားတာ မေကာင္းသလို ထင္တိုင္းႀကဲ လြတ္လပ္တာလည္း မမွန္ကန္ပါဘူး…။

တခ်ိဳ ့စာေတြမွာ ေရးၾကတယ္… ျမန္မာျပည္မွာ မသင့္ေတာ္ပါဘူးတဲ့… ျမန္မာမ်က္စိမွာ မေတာ္ပါဘူးတဲ့…။ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဟာ ျမန္မာျပည္မွာတင္မကဘူး .. ကမာၻနိုင္ငံအသီးသီးမွာ ပညာသင္.. အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ ့လည္း သက္ဆိုင္ပါတယ္…။ ျမန္မာမ်က္စိမွာတင္မကဘူး.. နိုင္ငံျခားသားေတြရဲ့ မ်က္စိကလည္း ျမင္တတ္.. ထင္တတ္… ေတြးတတ္ပါတယ္…။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဓါတ္ပံုေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ…။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး အခ်ိဳ ့ရဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္ထားတဲ့ပံုေတြ…။ ျမန္မာျပည္မွာ မဟုတ္လို ့ ၀တ္ခ်င္သလို၀တ္.. ေနခ်င္သလို ေနမယ္လို ့ ခံယူတာ နဲ ့ ေရာမေရာက္လို ့ ေရာမလို က်င့္ရတယ္ဆိုတဲ့ စကားမွာ ကြာဟခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္…။ ဘယ္နိုင္ငံပဲေရာက္ေရာက္… လူမ်ိဳးသိကၡာေတြဘာေတြညာေတြ မထိန္းခ်င္ေနဦးေတာ့ ကိုယ့္သိကၡာအတြက္ေတာ့ 

မွတ္ခ်က္။ ။ ေလးမ ၾကည့္ခိုင္းလို ့ ၾကည့္လိုက္တာ ဆင္ဆာခန္းေတြမ်ားတယ္လို ့အျပစ္မတင္နဲ ့ေနာ္..။ တို ့ဆီမွာက ဆင္ဆာျဖတ္ၿပီးသားၾကည့္ရတာ…။ ပံုေလးေတြ တင္ေပးခ်င္ေပမယ့္ တင္လို ့ မရလို ့ပါ…။ ပံုတင္ဖို ့ႀကိဳးစားတိုင္း စာေတြပ်က္ပ်က္သြားလို ့ ဒီမွာပဲ သြားၾကည့္ေတာ့ေနာ္…။

၁၃ရက္ဖြား .. စေနသား.. ဗိသုကာ( ၂)

ထိုဗိသုကာသည္ အိမ္ပံုစံကို ဒီဇိုင္းမဆြဲ … ျပည္သူ ့တပ္မေတာ္ကို ဒီဇိုင္းဆြဲ ပံုေဖာ္ခဲ့သည္ …။

ထိုဗိသုကာသည္ အေဆာက္အအံုကို မတည္ေဆာက္ … ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ …။

ထိုဗိသုကာသည္ ၿမိဳ ့ကြက္မ်ားကို ေနရာမခ် … ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္၏ ရပ္တည္မႈကို ေနရာတက် စီမံခဲ့သည္ …။

ထိုဗိသုကာသည္ ပံုဆြဲခဲတံကိုမကိုင္ … ေသနတ္ကိုကိုင္ခဲ့သည္….။

တကၠသိုလ္ေန၀င္းေရးသားေသာ ျပည္ေထာင္စု ဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စာအုပ္မွ … ထိုဗိသုကာ၏.. ဘ၀ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္သန္းလိုမႈကို ထင္ဟပ္ျပေနေသာ စာသားအခ်ိဳ ့ကို အျပာေရာင္စာလံုးမ်ားျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္…။

ငါေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးရင္ နိုင္ငံေရးက အနားယူမယ္ စိတ္ကူးတယ္ ။ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ကိုေတာ့ ငါတို့ရဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ လူေကာင္းေတြလႊဲေပးၿပီး ငါကေတာ့ အနားယူရင္း စာေရးဆရာ လုပ္ခ်င္တယ္ ။ မင္းကလည္း စာေရးဆရာျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ငါ့အဖို ့ အေဖာ္လည္းရတာေပါ့။ ငါတို့ ဆရာတပည့္ နွစ္ေယာက္ စာေရးစားရင္ ျဖစ္နိုင္ပါလိမ့္မယ္ကြာ ။ တို ့နွစ္ေယာက္စလံုး ဗမာလိုေရာ၊ အဂၤလိပ္လိုပါ စာေတြေရးၾကမယ္. .။ ဒါမွလဲ ငါ့မိသားစုအတြက္ ေလာက္မယ္။ တကယ္ပါကြာ ငါက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက စာေရးဆရာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရိွခဲ့တယ္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးရင္ နိုင္ငံေရးက အနားယူမယ္ ဟု စိတ္ကူးထားေသာ ထိုဗိသုကာသည္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ … အနားယူခဲ့သည္… အနားယူခဲ့ရသည္ …။ ကိုယ္တိုင္စာေရးခ်င္ေသာ ဗိသုကာသည္ ေနွာင္းလူတုိ ့ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုသာ ထားခဲ့နိုင္သည္…။

ထိုဗိသုကာသည္ သူဖန္တီး.. ပံုေဖာ္… တည္ေဆာက္ခဲ့သည္မ်ား ပ်က္စီးၿပိဳကြဲမည္ကို အင္မတန္ စိုးရိမ္ေပလိမ့္မည္ … ။ ထိုဗိသုကာ၏ ေစတနာကို သိနားလည္ေသာ သူတို ့သည္ ျပည္ေထာင္စုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကေပလိမ့္မည္ ။ ထိုဗိသုကာ၏ ေစတနာကို ဖ်က္စီးမႈျပဳသူတို ့သည္ အဆံုးမရိွေသာ နာက်င္ျခင္းျဖင့္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၾကရေပလိမ့္မည္ ။

ထိုဗိသုကာသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ျမဲေနသမွ် ထာ၀ရ ေတာက္ပေနမည္ျဖစ္ေသာ … ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကြေသာ …ကၽြန္ုပ္တို့၏ လမ္းျပၾကယ္ ျဖစ္သည္ …။ ။

ထိုဗိသုကာ = ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ( မသိေသာသူမ်ားအတြက္)

၁၃ရက္ဖြား စေနသား ဗိသုကာ ( ၁ )

စလံုးေရစ … စြပ္ျပဳတ္

စလံုးက စာကေလးက

စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္လို ့

စီေဘာက္စ္မွာ ခဏခဏပူဆာလို ့

စိတ္အာဟာရ ျဖစ္စရာ

စြပ္ျပဳတ္တစ္ခြက္ကို

စာကေလးနဲ ့တကြ

စိတ္၀င္စားတဲ့သူေသာက္သံုးဖို ့

စိတ္ပါလက္ပါ ကူးေပးလိုက္တယ္

စိတ္ခ်လက္ခ် သံုးေဆာင္ပါ

အဆိပ္မပါ

ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ထားတာ…။

နွလံုးသားအတြက္ တစ္သက္တာ အာဟာရ 

အတန္းထဲက

အမွတ္မထင္ေလ့က်င့္ခန္းကေလးသည္

တစ္သက္တာမေမ့နိုင္စရာ

သင္ခန္းစာတစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ရက္သတၱပတ္တစ္ခုလံုး သခ်ၤာသစ္သင္ခန္းစာတစ္ခုကို အတန္းသားမ်ား အႀကိတ္အနယ္ ႀကိဳးပမ္းတြက္ခ်က္ခဲ့ၾကရသည္။ သင္ခန္းစာက ခက္ေတာ့ ကေလးေတြ စိတ္ပင္ပန္းကာ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးလည္း ခါတိုင္းလို သည္းမခံနိုင္ဘဲ အလြယ္တကူ စိတ္တိုေနၾကသည္ ။သို ့နွင့္ အေျခအေနေတြ ဒီထက္ ဆိုးရြားမသြားခင္ ထိန္းသိမ္းရန္ အစီအစဥ္တစ္ခု ကၽြန္မ ျပဳလုပ္သည္ ။

ကၽြန္မ အစီအစဥ္က အတန္းသား တစ္ဥၤီးခ်င္းအား မိမိ အတန္းေဖာ္မ်ား၏ အမည္ကို တစ္ခုနွင့္တစ္ခု နည္းနည္းစီခ်ဲ၍ တန္းစီလ်က္ ဗလာစာရြက္တြင္ ေရးခ်ေစသည္။ ထို ့ေနာက္ အမည္တစ္ခုစီ၏ အနီးတြင္ ခ်န္ထားသည့္ ကြက္လပ္အသီးသီး တြင္ အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနွင့္ပတ္သက္၍ မိမိျမင္သည့္ အေကာင္းဆံုးအခ်က္တစ္ခုစီကို စဥ္းစားေရးသားၾကေစသည္ ။ ထိုေန ့က က်န္ရိွသည့္ စာသင္ခ်ိန္ကေလးမွာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားေရးသားၾကရင္းပင္ ကုန္ဆုံးသြားသည္။ အတန္းၿပီးသည့္အခါ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုး သူတို ့ စာရြက္ကေလးေတြ ကိုယ္စီ ကၽြန္မဆီ အပ္ၿပီးျပန္ၾကသည္ ။

အဲသည္ စေနေန ့မွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ တစ္ဦးစီ၏ အမည္ကို စာရြက္လြတ္တစ္ရြက္စီ ထိပ္တြင္ကၽြန္မေရးထိုးၿပီးေနာက္ တစ္ဦးစီနွင့္ ပတ္သက္သည့္ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းအသီးသီးတို ့၏ မွတ္ခ်က္မ်ားကို စီတန္းေရးခ်သည္။တခ်ိဳ ့ အတြက္ တစ္ရြက္ေရးရသည္။ တခ်ိဳ ့အတြက္ ၂ ရြက္ ။

တနလာၤေန ့ေရာက္ေသာအခါ အဲသည္ စာရြက္မ်ားကို သက္ဆိုင္သူ အသီးသီးသို ့ ကၽြန္မ ျဖန္ ့ေ၀ ေပးလိုက္သည္။သည္စာရြက္ေတြ ဖတ္ကာ မၾကာမီ တစ္တန္းလံုးျပံဳးလာၾကသည္ကို ေတြ ့ရသည္ ။

“ ဟယ္ … တကယ္လား…၊ ငါက သူမ်ားေတြ ဒီကိစၥ သတိထားမိမယ္ေတာင္ မထင္ဘူး…”

“ ငါ့ကို သူမ်ားေတြ ဒီေလာက္ သေဘာက်လိမ့္မယ္လို ့လံုး၀ ထင္မထားဘူး”  စသည့္တီးတိုးမွတ္ခ်က္ခ်သံမ်ား ကၽြန္မၾကားရသည္။

သို ့ေသာ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သည္စာရြက္မ်ားနွင့္ပတ္သက္၍ မည္သူ ့ထံကမွ် စကားတစ္ခြန္း တစ္ပါဒ မၾကားရေတာ့ပါ။ စာသင္ခ်ိန္အၿပီးမွာ သူတို ့ အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကတာ၊ အိမ္မွာ မိဘေတြကို ေျပာၾကတာရိွမလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။

အဲသည္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးမႈေတြ ရိွမရိွက အေရးမႀကီးပါ ။ အေရးႀကီးသည္က သည္စာရြက္ေတြ ေပးလိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူတို ့တစ္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အတန္းသူအတန္းသားေတြ အားလံုး ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် ျဖစ္လာၿပီး တစ္ဦးကိုတစ္ဦးလည္း ယခင္ကနည္းတူ ခင္ခင္မင္မင္ ျပန္လည္ဆက္ဆံလာၾကပါသည္။

သည္လိုနွင့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း မာ့ခ္တို ့ အုပ္စု ကၽြန္မလက္ကထြက္ကာ အတန္းသစ္အဆင့္ဆင့္ေတြ တက္သြားၾကပါသည္ ။

ၾကားမွာ နွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ့သည္။တစ္ေန ့ ကၽြန္မ အပန္းေျဖ ခရီးက ျပန္လာေတာ့ မိဘမ်ားက ကၽြန္မကို ေလဆိပ္မွာ လာႀကိဳပါသည္ ။

………………….

အေဖက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္ ့ကာ စကားစသည္။

……………….

“ မာ့ခ္ ဗီယက္နမ္မွာ က်သြားတယ္…၊ နက္ျဖန္ သၿဂိဳဟ္မွာ ၊ သူတို ့မိသားစုက သမီးကို အသုဘ လိုက္ပို ့ေစခ်င္ၾကတယ္”

………………..

……………….

အားလံုးေနာက္တြင္မွ ကၽြန္မ မာ့ခ္ ရုပ္ကလာပ္ကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေပးသည္။ ေခါင္းတလားအနီး ကၽြန္မရပ္ေနဆဲ ေစာေစာက ေခါင္းတလား ထမ္းရာတြင္ ပါ၀င္သည့္ စစ္သားေလးတစ္ေယာက္ အနားေရာက္လာကာ “ မာ့ခ္ရဲ့ သခ်ၤာဆရာမ လားခင္ဗ်ာ” ဟုေမးသည္။ ကၽြန္မက ေခါင္းညိတ္ျပကာ ေခါင္းတလားကို မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနမိသည္။ “ ဆရာမ အေၾကာင္းသူအၿမဲေျပာတယ္ ” သူက ဆက္ေျပာတယ္။…..

……………..

“ဆရာမကို ျပစရာ တစ္ခုရိွတယ္” မာ့ခ္၏အေဖက ဆိုကာ သူ ့ပိုက္ဆံအိတ္ကို ထုတ္သည္။

“မာ့ခ္ကြယ္လြန္တဲ့ အခ်ိန္သူ ့ကိုယ္ေပၚမွာ ေဟာဒီဟာေလး ေတြ ့ရတယ္လို ့ ဆိုတယ္၊ ဆရာမ မွတ္မိလိမ့္မယ္လို ့ ထင္ပါတယ္”

သူက ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဖြင့္ကာ ႏြမ္းေၾကစုတ္ျပတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဗာလာစာရြက္စ နွစ္ခုကို ဂရုတစိုက္ ထုတ္ယူသည္။ စကၠဴစမ်ားက ျဖန္ ့လိုက္ေခါက္လိုက္ လုပ္ပါမ်ားသျဖင့္ ေခါက္ရိုးေနရာမွ ျပတ္ေတာက္ကာ တိပ္စမ်ားနွင့္ပင္ အႀကိမ္ႀကိ္မ္ ျပန္ကပ္ထားခဲ့ရပံုေပၚေနသည္။ ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာပင္ ၾကည့္စရာမလိုပါ။ အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးသည့္ မာ့ခ္အေၾကာင္း အေကာင္းဆံုးမွတ္ခ်က္ေတြကို စုစည္းေပးထားသည့္ မွတ္တမ္းစာရြက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မသိပါသည္။

“ ဒီအတြက္ဆရာမကို အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ ဆရာမျမင္တဲ့အတိုင္း သူက ဒီဟာေလးကို သိပ္တန္ဖိုးထားတာ” မာ့ခ္ ၏ မိခင္ကဆိုရွာပါသည္။

မာ့ခ္၏ အတန္းေဖာ္ေတြ ကၽြန္မအနီးသို ့ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္ ။ ခ်ပ္က ရွက္ျပံဳးကေလးၿပံဳးကာ “ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ စာရြက္ကေလးကို သိမ္းထားပါတယ္ ၊ အိမ္က ကၽြန္ေတာ္စားပြဲ အေပၚဆံုးအံဆြဲထဲမွာ အၿမဲရိွတယ္။”

“ခ်ာလီကလည္းသူ ့စာရြက္ကေလးကို ကၽြန္မတို ့ လက္ထပ္ပြဲ အယ္လ္ဘမ္ထဲမွာ ထည့္ထားခိုင္းတာ” ခ်ာလီ၏ ဇနီးက ၀င္ေျပာသည္။

“ ကၽြန္မမွာလဲ ရိွတယ္ ၊ဒိုင္.ယာရီထဲ ညွပ္သိမ္းထားတယ္” ဟု မာရီလင္က ဆိုသည္။

ေနာက္ထပ္ အတန္းေဖာ္တစ္ဦး ျဖစ္သူ ဗစ္ကီက လက္ေပြ ့အိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ႏႈိက္ဖြင့္ၿပီး သူ ့စာရြက္ ေၾကေၾကမြမြေလးကို ထုတ္ျပသည္။ “ ကၽြန္မကေတာ့ ဒါေလးကို အၿမဲ ကိုယ္နဲ ့မကြာ ေဆာင္ထားတယ္ ၊ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလဲ သူတို ့စာရြက္ေတြ ရိုရိုေသေသ သိမ္းထားၾကမွာပါ” ဟု သူကဆိုသည္။

သည္ဟာေတြ ၾကားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မ လံုး၀ ထိန္းထားနိုင္စြမ္းမရိွေတာ့ပါ။ အဲသည္ေနရာမွာပင္ ထိုင္ကာ ကၽြန္မ ငိုခ်လိုက္မိပါသည္။ မာ့ခ္အတြက္ေရာ မာ့ခ္ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေတြ ့နိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့သည့္ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ပါ ကၽြန္မ ငိုလိုက္မိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

၀န္ခံခ်က္။ ။Helen P. Mrosla ၏ All The Good Things ကို ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ထားတာပါ…။ စာအုပ္ၾကည့္လိုက္.. ေမာ္နီတာ ၾကည့္လိုက္… ကီးဘုတ္ၾကည့္လိုက္နဲ ့ ရိုက္ရတဲ့ ေလးမကို သနားရင္ တစ္ပုဒ္လံုး အျပည့္အစံုမကူးဘဲ လို ခ်င္တဲ့ စာသားေတြပဲ ေရြးကူးေပးထားတာကို ခြင့္လြတ္ေပးၾကပါ …။

ေလးမတို ့ ငယ္ငယ္က ေအာ္တိုစာအုပ္ေလးေတြမွာ အမွတ္တရေရးခိုင္းတဲ့ အေတြ ့အႀကံဳေလးေတြ ရိွခဲ့ပါတယ္…။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ “ေရးေပးပါ” စာအုပ္ေလးေပၚလာၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္….။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေလးနက္တဲ့ ခံယူခ်က္မ်ိဳးမရိွခဲ့ဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေပၚပင္ သေဘာမ်ိဳးပဲ ေရးခဲ့… ေရးခိုင္းခဲ့မိပါတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္းတုန္းက ေအာ္တိုစာအုပ္… ေလးမမွာ မရိွေတာ့ပါဘူး…။ တကၠသိုလ္တုန္းက စာအုပ္ေလးေတြေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ က်န္ေနေသးလို ့scan ဖတ္ၿပီး  A Story in MTU  မွာ တင္ထားပါတယ္.. ( ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ပံုေတြ ေပ်ာက္ေနတယ္.. ဟီး..ဟီး.. အခ်ိန္မ်ားမ်ားရတဲ့တစ္ေန ့မွ ဘေလာ့ဂ္က ပံုေတြကို ျပန္တင္ရဦးမယ္) ။

အခုလည္း ေလးမ အြန္လိုင္းမွာ ေရးတယ္… ဖတ္တယ္… လည္တယ္… ေရးတယ္….။ ကြန္မန္ ့ေတြ ရတယ္… ကြန္မန္ ့ေတြ ေရးတယ္….။ အရင္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာၾက… ခံယူထားၾကသလိုပဲ …. “ကြန္မန္ ့ေတြဟာ ေရးသူအတြက္ အားေဆး… စာမူခ… ” အဲလို ခံယူခဲ့ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ အင္တာနက္ကို ကာလအၾကာႀကီး ဘယ္မွာမွ သံုးလို ့မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရခဲ့ဖူးတဲ့ ကြန္မန္ ့ေတြဟာ အရင္က ထင္ခဲ့… ခံယူခဲ့တာထက္ အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္….။ မာ့ခ္တို ့ေလာက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ စြမ္းေဆာင္ခ်က္မဟုတ္ေပမယ့္ ေလးမ အတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အျပဳသေဘာ … ေ၀ဖန္စေနာက္… ေကာင္းခ်ီးေပးသြားတာေလးေတြ ျပန္ဖတ္ရတာ အင္မတန္ ၾကည္ႏူးမိတယ္….။ ေသခ်ာ ဖိုင္နဲ ့ သိမ္းထားမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္…။

ဒီိလိုေရးလို ့ ေလးမ ကြန္မန္ ့ေတြ ေရးခိုင္းေနတာလားလို ့ ေမးရင္ ဟုုတ္ပါတယ္ … လို ့ပဲ ေျဖရပါမယ္…။ ေလးမ ကြန္မန္ ့ေတြကို ခ်စ္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ အရာရာတိုင္းမွာ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးဆိုတာ ရိွပါတယ္…။ ၀တ္ေက် တန္းေက် ( ကိုပီေက ေရးသလို … အထာနဲ့ ေပါ့ ) ကြန္မန္ ့ေတြကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူကို စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္ေစပါတယ္…. ။ ကံေကာင္းတာကေတာ့ အဲလို ကြန္မန္ ့မ်ိဳး ေလးမ မရေသးဘူး… မေရးေသးဘူး …. ထင္ပါတယ္ ( ရိွေတာ့ ရိွမယ္… နည္းနည္းေလးပါပဲ) …။

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္နဲ ့ ေရးထားတဲ့ ပို ့စ္တစ္ပုဒ္အတြက္ … ကိုယ့္အႀကိဳက္နဲ ့ ကိုက္ညီၿပီး … နွစ္သက္လို ့ …. ကြန္မန္ ့ ေရးဖို ့လည္း လြယ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ …. အပန္းလည္းမႀကီးဘူးဆုိရင္ …… ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက စကားေတြ ခ်ေရးေပးခဲ့တာ  ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္အတြက္ေတာ့ နွလံုးသား အာဟာရတစ္ခုပါပဲ ….။ ။

 

Blogger နဲ ့ Reader … internet ရင္ျပင္မွာ

တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြ ေန ့တြင္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ဦးနွင့္ အင္တာနက္စာမ်က္နွာမ်ားကို ေမႊေနွာက္ ဖတ္ရႈသူ စာဖတ္သူတစ္ဦးတို ့ အင္တာနက္ ရင္ျပင္တြင္ စကားလက္ဆံုက်လ်က္ရိွသည္ …။

Blogger … ဟာ ရီဒါႀကီး.. မေတြ ့တာၾကာၿပီေနာ္.. ေနေကာင္းလား…

Reader … ေကာင္းလို ့ အြန္လိုင္းတက္တာေပါ့ … မေတြ ့တာၾကာဆို မင္းတို ့ကို အျမင္ကတ္လို ့… ဘေလာ့ဂါေတြကို ၾကည့္မရလို ့ .. မင္းတို ့ဆီမလာတာကြ …

ဘာဗ် … က်ဳပ္တို ့က ဘာလုပ္ေနလို ့တုန္း

မာန္တက္ေနလို့ေပါ့ကြ … မင္းတို ့က ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုၿပီး မာန္တက္ေနၾကလို ့… ေပါ့ … Myanmar Blogger Society ဆိုၿပီးေတာ့ ေထာင္ထားတဲ့ ဂိုဏ္းမွာ ပြဲဆူသြားတာ မေတြ ့ဘူးလား… မေတြ ့တာမျဖစ္နိုင္ပါဘူး… မင္းကိုေတာင္ လက္လ်ားလက္လ်ား လာလုပ္တာ ေတြ ့လိုက္ေသးတယ္…။

ဘေလာ့ဂ္ဂါ မို ့လို ့ မာန္တက္စရာ … ဘာအေၾကာင္းမွ မရိွပါဘူးဗ်ာ …။ က်ဳပ္တို ့က စာေရးဆရာေတြလို စာမူခရတဲ့ သူေတြမွ မဟုတ္ဘဲ … ။ က်ဳပ္တို ့မွာ အရည္အခ်င္း ပိုရိွေနပါတယ္လို ့ လည္း မခံယူ၀့့ံပါဘူးဗ်ာ … က်ဳပ္တို ့ေရးသမွ်က ကိုယ္တိုင္ေရး.. ကိုယ့္ဘာသာ အယ္ဒီတာလုပ္… ကိုယ့္ဘာသာ တီးျဖတ္… ဘယ္သူမဆို … ဘယ္အရည္အခ်င္းနဲ ့ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးခ်င္ရာေရးရင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ ျဖစ္ေနၾကတာပဲ … ဘာမ်ား မာန္တက္စရာရိွသလဲ …။ လူႀကိဳက္မ်ား … အမ်ားလက္ခံလို ့ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ႀကီးေတြကေတာ့ ႁခြင္းခ်က္ေပါ့.. ေနာ…။

ခင္ဗ်ားလည္း ဒီဂိုဏ္းထဲ ၀င္ခ်င္ရင္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု လုပ္ၿပီး ၀င္ေပါ့ …။ ဒါေလးမ်ား … စားေနေသးတယ္…။

မင္းတို ့ပဲ ဘေလာ့ဂ္ရိွတိုင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ မဟုတ္ဘူးဆိုကြ … ပို ့စ္ ဘယ္နွစ္ခုရိွရမယ္… ဘာျဖစ္ရမယ္.. ညာျဖစ္ရမယ္… ဘာညာ … ဘာညာ.. ဆိုကြ …။

ဒါကေတာ့ ခင္ဗ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ပါဗ်ာ … ခင္ဗ်ား ႀကိဳက္သလို ခံယူလို ့ရပါတယ္… ပို ့စ္ တစ္ပုဒ္ထဲ ေရးၿပီး ဘေလာ့ဂ္ဂါလို ့ ခံယူလို ့လည္း ရတယ္… ဘယ္သူမွ တရားလာစြဲလို ့ မရဘူး…။ ဟိုအမ်ိဳးသမီးဆိုရင္ ပို ့စ္ ၂၀၀ ရိွေနတာေတာင္ ဘေလာ့ဂ္ဂါလို ့ မေျပာခ်င္ဘူး… တဲ့ … ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ စာေရးသူ= ဘေလာ့ဂ္ဂါ ပဲေလ…။

ငါက ဘေလာ့ဂ္ မေရးခ်င္ဘူးကြ … စာဖတ္သူ သီးသန္ ့ပဲ လုပ္ခ်င္တာ…။ အဲဒီ topic မွာ ၾကည့္ရင္ မင္းတို ့က ငါတို ့စာဖတ္သူေတြကို ခြဲျခားခြဲျခား လုပ္ခ်င္တာ ရွင္းေနတာပဲ… မင္းတို့က အင္အားမ်ားတယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ၀င္ေျပာေနလိုက္ၾကတာ… ။

ဒါကေတာ့ ရွင္းပါတယ္… ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ပါလားဗ် …. Myanmar Blogger Society ေလ… ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြမ်ားတာ ဘာဆန္းသလဲ…။ က်ဳပ္သာခင္ဗ်ားေနရာမွာ ဆိုရင္ ( ဘေလာ့ဂ္မေရးခ်င္ဘူးဆိုရင္ ) http://myanmarbloggersociety.ning.com/ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီး ငါ့ေနရာမဟုတ္ပါဘူးေလ… ငါနဲ ့မဆိုင္ပါဘူး ဆိုၿပီး ၀င္ေတာင္လာမွာ မဟုတ္ဘူး…။

ဒါကေတာ့ ငါတို့က ျမန္မာျပည္သားေတြေလ… ျမန္မာျပည္သားေတြ ဦးစီးၿပီး ျမန္မာျပည္သားေတြ စုေ၀းေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုကို ျမန္မာျပည္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ ့ လာေရာက္ပူးေပါင္းခ်င္တာေပါ့ဗ်…။ ဒါမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဗ်…။ ၿပီးေတာ့ ဖိတ္စာ ေရာက္လို ့လာတာဗ်.. ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေတြက ဖိတ္စာပို ့ လို ့ေရာက္လာတာ…။ ေရာက္လာၿပီးမွ ငါတို ့ကို ကိုင္တြယ္မေလး ဘာေလးနဲ ့ … ခင္ဗ်ားတို ့က ဘာလဲဗ် …။

ေအးဗ်ာ… က်ဳပ္လည္း တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို့ကို မရိွေစခ်င္လို ့ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး…။ ခင္ဗ်ားတုိ ့လို အားေပးသူေတြနဲ ့ အတူရိွေနရတာ က်ဴပ္တို ့ကလည္း ေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်ာ…။ Forum မွာ အသံုးအနႈန္းေလး နဲနဲ လြဲသြားတယ္လို ့ ထင္ပါတယ္…။ က်ဳပ္အထင္ကို ေျပာမယ္ဗ်ာ … အထင္ေနာ္… ဒီေနရာကို ဘေလာ့ဂ္ဂါလည္း မဟုတ္.. ရီဒါလည္း မဟုတ္ဘဲ နဲ ့ ဗရုတ္္ဗရက္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သူတခ်ိဳ ့ ၀င္လာလို ့ ဒီ topic ကို တင္တယ္လို ့ က်ဳပ္ထင္တယ္ဗ်ာ…။ မေတာ္တေရာ္ပံုေတြ တင္တဲ့ လူေတြ … အစိုးရ ၿငိဳျငင္ေအာင္ လုပ္မယ့္ သူေတြကို ကိုယ္တြယ္ေျဖရွင္းခ်င္တဲ့ သေဘာပါတယ္ လို ့ က်ဳပ္ ယူဆသဗ်ာ …။

ဘေလာ့ဂ္ စေပါ့ ဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာ တရား၀င္ တားျမစ္ထားတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ …။ အဲဒါကို ခိုး၀င္ၿပီး ေရးသားေနၾကရတဲ့ ျပည္္တြင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြရဲ့ ဘ၀ဟာ တကယ္ေတာ့ ေမွာင္ခိုသမားေတြရဲ့ ဘ၀နဲ ့တူပါတယ္…။ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာ http://myanmarbloggersociety.ning.com/ ဟာ ေမွာင္ခိုသမားေတြနဲ ့ ေမွာင္မခိုသမားေတြ ( မပိတ္ထားတဲ့ေနရာက ေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ) စုစည္းေနတဲ့ေနရာ ျဖစ္ေနပါတယ္..။ ဒီေတာ့ အစတည္းက အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ…။ ျပည္တြင္းက ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ သတိၱေကာင္းေကာင္းနဲ ့ မ တည္ထားတဲ့http://myanmarbloggersociety.ning.com/ နဲ ့ စီစဥ္သူေတြ ေဘးကင္းဖို ့ဆိုတာ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ အမိႈက္ကေန မီးမေလာင္ဖို ့ အမိႈက္ဖြမယ့္သူေတြကို ကာကြယ္ဖို ့ ႀကိဳးစားရင္း နားလည္မႈေတြ လြဲကုန္ၾကတယ္လို ့ ယူဆပါတယ္…။

အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေနရာဆိုရင္ မင္း… ဘာလို ့လာေသးတုန္း..။

ဒါကေတာ့ ( မပံုရိပ္ စကား ငွားသံုးရရင္ ) မိုက္ေဖာ္မိုက္ဖက္ေတြက အဲဒီမွာ စုေနသကိုး…။ အဲေတာ့ ေဘာ္ဒါေတြ စုေနတဲ့ ေနရာ က်ဳပ္လည္း သြားပူးေပါင္းသေပါ့ဗ်ာ…။ ရယ္စရာေျပာရရင္ အေကာင့္လုပ္ရင္းနဲ ့ေတာ့ နာဇီေတြက ဂ်ဴးေတြကို သတ္ဖို ့ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ စုေ၀းေနေစတဲ့ ရုပ္ရွင္ျပကြက္ေလး ျမင္မိသဗ်ာ… အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ခံရေတာ့မယ္လို ့ …။

ဒါေတာ့ မင္းက စီစဥ္သူေတြရဲ့ ေစတနာကို ေစာ္ကားတာပဲ…။

ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ … ရယ္စရာေျပာတာပါ ဆိုေနဗ်ာ…။ က်ဴပ္က အံ့ၾသ ေလးစား ခ်ီးက်ဴးမိတာပါ ….။ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့လို ရိုးရိုးသားသား လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ေရးေနတဲ့ သူေတြ အဖို ့ ဘာမွ စိုးရိမ္ေနစရာမလိုပါဘူး…။ သို ့ေပမယ့္လဲ … သို ့ေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ… ျပည္တြင္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတာနဲ ့ ေဆြမ်ိဳးေတြက မေရးဖို ့ေျပာၾကတယ္ဗ် …။ ကိုလင္းဦး ေတာင္ ပို ့စ္မွာေရးထားေသးတယ္…။

ဒီလို အခက္အခဲေတြနဲ ့ ဒီလိုေၾကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ ငါ လက္ခံနိုင္ပါတယ္…။ ကိုပီေက ျပန္ေျဖထားတာေတြကလည္း သဘာ၀က်ပါတယ္…။

ဟုတ္ပါတယ္… ကိုပီေက ျပန္ေျဖထားသလိုပါပဲ … blog reader ေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြက အရမ္းကို တန္ဖိုးထားပါတယ္….။

ေအး.. ဒါနဲ ့ မင္းတို ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြက အထာနဲ ့ ဆိုကြ…။ ကိုပီေက က ဒီလို ေရးထားလို ့ ”က်ေနာ္တို႔ ဘေလာ့ဂ္မွာ အထာတစ္ခုက ကိုယ္ပို႔စ္တစ္ခု ေရးထားရင္ သူမ်ားဆီ သြားလည္ပါတယ္။ ၀တ္ေက်တန္းေက် လည္႐ံုသက္သက္ျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ေတာ့လည္း တကယ္ကို စာဖတ္ခ်င္လို႔ သြားလည္ၾကတယ္။ ၀တ္ေက်တန္းေက် သြားလည္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက ငါလာလည္တယ္၊ မင္းလည္း ငါ႔ဆီျပန္လာ ဆိုတဲ့ အထာေလး ေပးခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ ဒီအထာနဲ႔ လည္ၾကတယ္။ ”

အင္း… ဟုတ္လဲ … ဟုတ္တယ္… ဟုတ္လဲဟုတ္ဘူး … ။ က်ဳပ္အေနနဲ ့ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး… က်ဳပ္မွာ ပို ့စ္အသစ္ ရိွရိွ မရိွရိွ က်ဳပ္ စိတ္ကူးတည့္ရာ လည္တာပဲ…။ ဒီိကိစၥနဲ ့ပတ္သက္လို ့ မေလးမ ေတာင္ တစ္ေန ့ကပဲ ကိုပီေက ဘေလာ့ဂ္ကို မသြားရဲဘူးလို ့ ေျပာေနေသးတယ္…။

ဘာလို ့လဲဗ်… ဗ်ဳိ ့ … ေလးမေရ… ထြက္ခဲ့ပါဦး.. ။ ခင္ဗ်ား .. ကိုပီေက ဘေလာ့ဂ္ မလည္ရဲဘူးဆို….။

ေလးမ… ဟုတ္တယ္… ေၾကာက္လို ့…။ ေလးမက လည္မိရင္ ကြန္မန္ ့ ခ်န္တတ္တယ္… ေတာ္ၾကာ ကပီေကႀကီးက “ ေလးမ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထာ လာေပးသြားပါတယ္” လို ့ ဘေလာ့ဂ္ ရပ္ကြက္ႀကီးမွာ ထေအာ္လိုက္ရင္ ရွက္စရာႀကီး…။ ၿပီးေတာ့ ေၾကးအိုးေလးက သတင္းရၿပီး ထမီစြန္ေတာင္ဆြဲ… ( သို ့) ဂ်င္းေဘာင္းဘီ မ ၿပီး..“ ခ်စ္မ.. ခ်စ္မ… ဘာရုတ္တာရဲ… ဘာသေဘာရဲ… သတိၱခ်ိရင္ စီမီနာ လာတက္…စီမီနာေရာက္မွ.. တစ္ေယာက္ခ်င္း ဖိိိိိုက္မယ္” ဆိုလို ့ကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ရပ္၀န္းမွာ ပြက္ပြက္ညံံသြားေတာ့မွာ… အဲဒါေၾကာင့္… ။ ဒါပဲမို ့လား… ျပန္ေတာ့မယ္…. ကၽြန္မ မအားဘူး… ဂိမ္းေဆာ့ေနရာက ထလာရတာ….။

ေလးမက ကေလးလည္းမဟုတ္ဘဲ ေဆာ့ေနျပန္ၿပီ…

အမွန္ေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ေျပာသြားတာေနမွာပါ … သူက သူမ်ားအေၾကာင္းလဲ မေျပာတတ္ပါ ဆိုၿပီးေတာ့ စပ္မိစပ္ရာ အိမ္.. သြားသြားလည္ၿပီး အတင္းအုပ္ေနက်ေလ…။ ကိုသႀကၤန္ႀကီးကလည္း အတင္းအုပ္မယ္ဆိုတာနဲ ့ နားရြက္ကို ေထာင္ေနတာပဲ …။ ဒီၾကားထဲ မဲေဆာက္ ႂကြက္ က လက္ဖက္ပန္းကန္ေလးကိုင္ၿပီး အေနာ္ ေၾကာက္တယ္… အေနာ္ေၾကာက္တယ္ ဆိုၿပီး ပါးစပ္ေလး အုပ္ၿပီး ၀င္ဖြေသးတာ…။

အင္း.. မင္းတို ့ ဘေလာ့ဂ္ရပ္၀န္းႀကီးက အဲဒီလို ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ့ ငါတို ့က ခင္မိေနတာ… စာမေရးခ်င္ေပမယ့္ မင္းတို ့နဲ ့ အတူ ရိွေနခ်င္တာဗ်…။

နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ… က်ဳပ္တို ့ကလည္း ခင္ဗ်ားတို ့ရိွေနတာကို တကယ္ကို လိုလားပါတယ္…။ စိတ္အခန္ ့မသင့္ျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြ ရိွရင္ ေက်ေတာ့.. ေခ်လိုက္ေတာ့ဗ်ာ…။ အေရးမတတ္တဲ့ စကားေလးတခ်ိဳ ့အတြက္ အထအန ေကာက္မေနၾကစို့ရဲ့ …။ ေသြးသားအရင္းႀကီး ျဖစ္တဲ့ မိဘနဲ ့ သားသမီးေတာင္ သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္တာေတြ ရိွၾကေသးတာပဲ….။ ဘာမွမေတာ္ၾကတဲ့ လူေတြ … တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ အျမင္မတူနိုင္တာေလးကို သည္းခံသင့္ရင္ သည္းခံေပးလိုက္ပါ…။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ… ရီဒါဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ပညတ္ခ်က္ေတြပါ…။ အားလံုးဟာ သခ်ိဳင္းကို ခ်ီတက္ေနတဲ့ ရုပ္နာမ္နွစ္ပါးနဲ ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြပဲ…။ မေသခင္ ဆံုၾကရတာ… ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့ေနာ…။ ။

ရည္ညႊန္းကိုးကား ။ ။ ဘေလာ့ဂါ မဟုတ္သူမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ၂၀၀ ေျမာက္ပို ့စ္ပါ..။

သို ့ … သူငယ္ခ်င္း ( ၂ )

နင္ မရိွတဲ့ ေနရာမွာ

နင္မသိတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ ့

နင့္ကို သိပ္သတိရေနတဲ့

နင္နဲ ့ သူငယ္ခ်င္းေတာ္စပ္တဲ့

နင္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း

ငါရိွေနတာ

နင္အသိအမွတ္ျပဳခဲ့မယ္ဆို

နင္ပတ္သက္ခဲ့သမွ်ေတြကို

ထိုင္ၾကည့္ရင္း လြမ္းေနရတာ

ငါ

လြမ္းေပ်ာ္ပါၿပီ… ဟာ…။ ။

 

သို ့ … သူငယ္ခ်င္း (၁)

မွ်ားျပာ ဖတ္ရန္

1. Blogger အမည္ – မွ်ားျပာ ( ျပာေတြကို မွ်ား ေနတဲ့ သူဆိုပဲ… ျပာေတြကို မွ်ားမွ ေတာ့ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ဘယ္ရိွပါ့မလဲ ) ။

2. လူအမည္ – မသိ ။

3. သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေခၚေသာအမည္ – ျပာယာခတ္ ၊အျပာေရာင္မွ်ား၊ ခ်က္ၾကီး ၊ စုတ္ဖြား ၊……( ရိွေသးရင္ ထပ္ျဖည့္ၾကပါ) ။

4. Blog အမည္ – သန္းေခါင္ယံအေတြး ( တေရးနိုးေသာ္ အၾကံေပၚ … ေပၚသည့္အၾကံ ဘေလာ့ေရးရန္ .. ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ ့ ေပးထားပံုရတယ္.. ခုတေလာေတာ့ တေရးမနိုးတာလား …တေရးမွမအိပ္တာလားေတာ့မသိ… သန္းေခါင္ယံအေတြးေတြ မေတြ ့ရတာၾကာေပါ့ .. ) ။

5. ဒီလိုလူစား – အားလံုးကို အဆင္ေျပေစခ်င္တဲ့၊ ရိုးရိုးသားသားေနခ်င္တဲ့ လူထဲက လူတစ္ေယာက္။

6. လက္သံုးစကား – အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ ။

7. သူလိုခ်င္တာ – ရင္ဘတ္ထဲက အသံေတြ ။

8. သူ ့အတြက္ မရိွမျဖစ္- ေဆးလိပ္ ( ေရးထားတဲ့ ပို ့စ္ေတြ ဖတ္ရင္ သိ္နိုင္) ။

9. သူ ့ေဘးမွာ – မီးမီး ( ေၾကာင္မေလး) ။

10. သူ ့ကို သင္ေျပာခ်င္တဲ့ စကား ( သို ့) သူ ့နဲ ့ပတ္သက္လို ့ ေျပာခ်င္တဲ့စကား (အတင္းအုပ္ရန္) – Toilet ေလးေတြကို ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ဒီဇိုင္းဆင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြကေန စတင္သတိျပဳခဲ့မိပါတယ္…။ ေနာက္ေတာ့ “ ဘာမွကို ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူးဗ်ာ” ဆိုတဲ့ ပို ့စ္နဲ ့ စိတ္ညစ္ ျငိမ္ကုပ္ သြားတယ္…။ အဲဒီတုန္းက ကိုညိမ္းညိဳ လည္း ညစ္ သြားေသးတယ္ ထင္တယ္…။ သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္ အျပိဳင္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္.. ၂ ေယာက္လံုးရဲ့ ဆီပံုးမွာ ျပန္ေရးဖို ့ ေလးမ အားေပးခဲ့ဖူးပါတယ္…။ ေနာက္ေတာ့ ဘီယာပုလင္းနဲ ့ျမန္မာ ထမင္္း.. ဟင္း.. တင္ျပီး ျပန္ေရးလာတာေတြ ့ေတာ့ ၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္..။ မခင္ေသးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ျဖစ္ေပမယ့္ ျပန္ေရးတာကို ၀မ္းသာခဲ့ပါတယ္..။ သူ ့ကို ခင္သြားတာကေတာ့ “တစ္မိုးတည္းေအာက္ ” ကဗ်ာေၾကာင့္ပါ .. ( ေလးမ ေရးခဲ့တဲ့ ကြန္မန္ ့ကဗ်ာကို သူ ့ဘေလာ့မွာ တင္ေပးလို ့ေလ.. ဟီး..ဟီး..) ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး မၾကာေသးခင္က သူေတာ္ေတာ္ စိတ္အေနွာက္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္…။

ေလးမထက္ အသက္ငယ္ေပမယ့္ ေလးမကို ေလးမ ဟု ခပ္တည္တည္ေခၚခဲ့ေသာ .. သီတင္းကၽြတ္တုန္းက ေလးမ မဂၤလာေဆာင္လွ်င္ အရန္ လုပ္ေပးပါမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ … ေလးမ၏ ပို ့စ္မ်ားတြင္ မွတ္ခ်က္ ကြန္မန္ ့မ်ားစြာ ေပးခဲ့ဖူးေသာ … ေလးမနွင့္ ေလးမ၏ေကာင္းကင္ ဇာတ္ေဆာင္ပါ၀င္ေသာ ပို ့စ္မ်ား.. ကဗ်ာမ်ားကို နွစ္သက္စြာ အားေပးတတ္ေသာ … ဘေလာ့တကာဘေလာ့ ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေျခရာမ်ားစြာ ထားတတ္ေသာ … ကဗ်ာ အေရးေကာင္းေသာ… “သံုးေခ်ာင္းေထာက္ ” ကဗ်ာရဲ့ ေျခတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ေသာ( မူးမူးနဲ ့ေရးၾကတာ ဟု ခိုင္လံုေသာ အတြင္းသတင္းရထားပါသည္) … ခင္မင္စရာေကာင္းေသာ … အျမင္ကတ္စရာ ေကာင္းေသာ ( အေႂကြးမဆပ္နဲ ့ဆိုတာကို ဆပ္မယ္ေျပာလို ့) … …ေသာ…. ေသာ.. ထိုထိုသို ့ေသာ blogger မွ်ားျပာ ကို တစ္ခုခု ေျပာပါဆိုရင္ “ျပာေတြကို မမွ်ားနဲ ့ေတာ့ ” လို ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္…။

ခင္မင္စြာျဖင့္

အစ္မ ေလးမ

11. မွ်ားျပာမွ ေရးသူသို ့ တစ္ခုခုေျပာခ်င္တဲ့ ဆႏၵရိွခဲ့လွ်င္ေရးရန္…. ကြ်န္ေတာ္က ဖတ္ပီး ဘာေျပာရမွာလဲ အစ္မေလးမေရ .. ဟတ္ဟတ္ အားလံုးပဲ ျငိမ္းခ်မ္း ေအာင္ျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပၾကပါေစဗ်ာ …။

သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ… ဘယ္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး… ေက်ာင္းတုန္းက “ ေရးေပးပါ” စာအုပ္ေလးျပန္ဖတ္ျပီး… ေလးမ စိတ္ထဲ ေရးခ်င္စိတ္ရိွတာေလးေတြ ခ်ေရးလိုက္တာပါ …။ ဘယ္သူ ့အတြက္ ေရးမလဲ မဲခ်လိုက္ေတာ့ “မွ်ားျပာ” မဲေပါက္ပါတယ္…။ မွ်ားျပာကို ခင္မင္ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ ေတြ အားလံုး ေလးမ ေပးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြအားလံုး အတြက္ျဖစ္ေစ.. တခ်ိဳ ့အတြက္ျဖစ္ေစ.. နွစ္သက္သလို တစ္ခုခုေရးေပးသြားနိင္ပါတယ္…။ ကြန္မန့္မွာ ျဖစ္ျဖစ္… ေလးမ ေမးလ္ကို ပို ့ျပီးေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ ေရးနိုင္ပါတယ္..။ ဒီပို ့စ္မွာ တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့ နာမည္နဲ ့တကြ ဆက္္လက္ေဖာ္ျပေပးသြားပါမယ္…။

********************************

သူ ့ကို သင္ေျပာခ်င္တဲ့ စကား ( သို ့) သူ ့နဲ ့ပတ္သက္လို ့ ေျပာခ်င္တဲ့စကား (အတင္းအုပ္ရန္) – ေျပာစရာလား အင္း အဲဒီမွ်ားျပာကို ေျပာခ်င္စရာ ဘာရွိပါလိမ့္။ ေၾသာ္.. သူလည္း မန္ယူ ပရိႆတ္ပဲေလ..

( မပန္ဒိုရာ )

..ဘေလာ့အမည္= သူရဲ arrow
2.. လူအမည္ = ထိပ္မေျပာင္တဲ့ဧရာ
3..က်ေနာ္ေခၚေသာအမည္မ်ား= ငနာ/ ပဲဟင္း/စုတ္ဖြား/
4..ဘေလာ့အမည္= သနး္ေခါင္ယံအေတြးမဟုတ္ေတာ့ဘူး သန္းေခါင္ယံ ဂိမ္း
5.. ဒီလုိေကာင္= အားလံုးျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပပါေစ( ၾကားပါမ်ားလို ့ အလြတ္ရ )
6..ၾကားေနၾကစကား = အဆင္ေျပပါေစကြာ
7.. သူလိုခ်င္တာ = မိန္းမ ၁၀ ေယာက္ ( ဟီးးဟီးး)
8.. သူ ့အတြက္မရွိမျဖစ္= မသိဘူး
9..သူ ့ေဘးမွာ = ေဆးလိပ္ ( မီးမီးက ေပ်ာက္သြားျပီတဲ့ )
10.. ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြကေတာ့ ေရးရင္ ပို ့စ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေတာ့ မယ္ သုိ့ေသာ္ အခ်ိန္ကိုငဲ့ကြက္ျပီး လိုရင္ကိုပဲ ေျပာေတာ့မယ္ ( ဒါပဲ ) ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္အိပ္မက္အတြက္ အျမဲတမ္းေက်းဇူးပါဗ်ာ အမွတ္တရေတြအမ်ားၾကီးေပးျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့တာ အျမဲအမွတ္တရပါ ။

တီၾကြက္ကေတာ့ လုပ္ျပီးး သူက သံေယာဇဥ္ပ်က္ျပီးလို ့ ေျပာထားတာကို သြားကလိေနတယ္ ..အင္းးး ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ အေျခေနေတြက ျငိမ္ေကာင္းပါရဲ့ ဘေလာ့( သူ ့ရဲ့ သန္းေခါင္ယံအေတြး)ေတြကို ခ်စ္ရင္ ျပန္လာဖို ့ အခ်ိန္တန္ျပီထင္တယ္ ၾဆာလုပ္ၾကည့္တာ

( ေမာင္မ်ိဳး )

ကိုမွ်ားျပာ..အရမ္းဂိမ္းေဆာ့တယ္
ေတာ္ေတာ္သေဘာေကာင္းပုံရတယ္..(ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး)ဟီး
Level..ေတြေတာ္ေတာ္ရေနပုံဘဲ..
သူကဗ်ာေတြဖတ္လို ့ေကာင္းတယ္
သူကဘေလာ့ေရးတာစိတ္မပါေတာ့ဘူးလို ့ေျပာတယ္..
သူျပန္ေရးမယ္ဆိုဖတ္ခ်င္ပါတယ္..

( စိုးမိုး )

အင္း.. ကိုေၾကာင္မ်ိဳး ေျပာမွ (အားေပးတဲ့သူ အရူးျဖစ္) ဆိုတာကို ရယ္ခ်င္သြားလို႔။
အေတြ႔အၾကံဳ မ်ားေနျပီ ထင္ပါ့။
ကိုမွ်ားျပာကို ..
သိသလိုလို .. ကုိမွ်ားျပာ အေၾကာင္း မေလးမ ဆီကေန စ သိတာ။ နာမည္ထူးဆန္းလို႔ ။
ခင္သလိုလို .. မီ့ဘေလာ့ကို လာႏႈတ္ဆက္တာ တစ္ခါႏွစ္ခါ ျမင္ဖူးတယ္ =)
ေျပာခ်င္တာေတြ ..
(၁) သူ႔ေၾကာင္မေလး မီးမီးက ခ်စ္စရာေလး. ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆိုလို႔ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
(၂) အားလံုး အဆင္ေျပပါေစ လို႔ .. ဘေလာ့ျပန္ေရးပါ လို႔ .. ။
(၃) ေတာ္ေတာ္ ေမ့တတ္တဲ့ မီမီ ခုထိ ကိုမွ်ားျပာကို လင့္မခ်ိတ္ရေသးပါဘူး.. ဘယ္လိုမွ မေအာက္ေမ့ပါနဲ႔ .. လို႔ . . ဒါနဲ႔ .. ဘယ္မလဲ လင့္ ?? =x
ေၾသာ္ ေတြ႔ျပီ http://bluearrow.myanmarbloggers.org/ =)
(၄) . . . . . . ဘာေျပာေျပာ ဘာၾကားၾကား .. အင္း… ကိုမွ်ားျပာက ကိုမွ်ားျပာ ပါပဲ။
မီက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘေလာ့ ဆိုရင္ ျပန္ေရးမလား ဆိုျပီး မဟန္နီ ကို ေစာင့္သလို ေန႔တုိင္း page refresh လုပ္ျပီး ေစာင့္ေနတတ္တယ္..။

peace!!

( ရႊန္းမီ )

ငမွ်ားခ်ိတ္လို႔ ေခၚတယ္ဗ်… စကားေျပာရင္ ဟိုခ်ိတ္ ဒီေကာက္နဲ႔မို႔… စာသင္ခန္းမွာ ကဗ်ာတူတူခိုးေရးရင္း…. သူေရာက္ေနတဲ႔ေနေျမသစ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အတင္းဆြဲေခၚခဲ႔တယ္… တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ ရပ္တည္လာေတာ႔… သူမေရးေတာ႔ဘူးတဲ႔ဗ်ာ… ဘယ္သူမွ ဆရာ မေခၚၾကလို႔… ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾဆာမွ်ား… ၾဆာလြမ္းနဲ႔ ႀကိတ္ေခၚခဲ႔ၾကတယ္… ဟိ.. ျပာေတြကို ထပ္မွ်ားမေနပါနဲ႔ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းရာ… EC Level လည္းေရာက္ေနပါၿပီ… စိတ္ေလ်ာ႔ေတာ႔…

( လြမ္းလုင္ )

ဆာမွ်ားေရ
ငါေတာ႔ ဘာမွမေျပာတတ္ေတာ႔ပါဘူးကြာ
ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသကိုေရာက္ေနေန ငါတို႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ႔တာေတြကို
မက္မက္ေမာေမာ ထိန္းသိမ္းထားမယ္ကြာ
မနက္ျဖန္ ဆက္ရန္ေတြကလဲအမ်ားႀကီး ၾဆာမွ်ားေရ
လက္လန္မက်ေစဖို႔ တကြက္မွမခ်န္ပါနဲ႔ေတာ႔ကြာ
ငါ႔သူငယ္ခ်င္းႀကီး ဘယ္မွာေရာက္ေရာက္အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ
ငါတို႔ကဗ်ာေတြကိုသံုးေခ်ာင္းေထာက္ၾကစို႔ရဲ႕ ( ဒီတခါေတာ႔ မမူးဘဲေရးၾကရေအာင္ ဟို..အစ္မႀကီးလက္က လြတ္ေအာင္

ေဇာက္ထိုးေကာင္ ငညိမ္းညိဳ

ငါးမွ်ားခ်ိတ္
နင့္ကုိသိပ္ၾကည္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္
သူမ်ားကို သိုင္းကစားဖို႔လညး္ေခၚေသးတယ္ ခုေတာ့ ၀ူတန္းဂိုဏ္းမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့တယ္။ လယ္ဗယ္မတူလို႔ေပါ့ေနာ္ မဟုတ္ရင္ နင့္ကိုသတ္မယ္ ။ ခုေတာ့ GC2 ကေနကို မတက္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ နင္မွ လာမေခၚရင္ ငါ တက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး း( ။ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ပဲ့
အားလံုးအဆင္ေျပပါေစကြာ

( နွင္းပြင့္ျဖဴေလး)

အမဆီမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အျမဲတမ္း comment ေရးရင္ “အဆင္ေျပပါေစ အမေရ၊ အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အမေရ” လုိ႔ေရးတတ္ျပီး ဟင္းခ်က္တဲ့ပုိ႔စ္ေတြတင္ရင္ေတာ့ “အမေရ အဲဒီလုိမ်ိဳးေလးေတြ လုပ္ေကၽြးပါဦး” လုိ႔ ေရးသြားတတ္တယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးက ဘယ္သူလဲေတာ့မသိဘူး.. ေအာ္.. သူ႕ profile icon ေလးကေတာ့ မွ်ားအျပာေရာင္ေလးပဲ.. အခုေတာ့ ဘယ္ေတြေပ်ာက္ျပီး ဘာေတြလုပ္ေနလဲေတာင္ မသိဘူး..:(

(မနုစံ)

ေျပာရတာလဲ အာေခါင္ရြဲ႕ေတာ့မယ္ ဟေကာင္ၾကီးေရ။
ဧည့္သည္လုပ္ပီး လာေတြ႔တာကိုေတာင္ ေမာ္နီတာေပၚက မ်က္ႏွာမခြာပဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့တဲ့မင္း ေရာက္ရာအရပ္ကေန မင္းရဲ႕ mouse နဲ႔ keyboard ကို blog page ေတြေပၚ ျပန္တင္ပါအံုးကြာ။

( မင္းက်န္စစ္)

အင္း… ကိုမွ်ားျပာ. ကိုမွ်ားျပာ အရင္က ဒီေလာက္တက္ႀကြတာ အခုလို ျငိမ္က်သြားမယ္လို႕ လံုး၀ကိုမထင္မိဘူး။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဘေလာ့ဖက္ကိုမလွည့္ႏုိင္ေသးေတာ့ ကိုမွ်ားျပာကို ဘယ္လို အားေပးရမွန္းမသိဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာျပႆနာပဲရွိရွိ ကိုမွ်ားျပာတစ္ေယာက္အားလံုးအဆင္ေျပပါေစလို႕ပဲ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ေနာ္။

( ၀ကၤပါ)

မွ်ားျပာ အတြက္ …

ခ်စ္နယ္လို႔ အျမဲေခၚတယ္ ။
ဘေလာ့စေရးေတာ့ အဦၤးဆံုးကြန္႕မန္႔ေပးသြားတယ္ ။
ခင္စရာ အရမ္းေကာင္းတယ္ ။
သူ႕အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးေပးဖူးတယ္ ။
ကြ်န္ေတာ့အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတယ္ ။
တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ခင္မင္မႈေတြ ၀င္ေဆာင့္တယ္ ။
ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ အျမဲသတိရေနမယ္ ။
http://bluearrow.myanmarbloggers.org/2008/01/blog-post_25.html

( တင့္ထူးေရႊ )

ကိုမွ်ားျပာေရ
ကဗ်ာေတြကို သတိရေနတယ္
ကဗ်ာကိုသတိရေနတယ္ဆိုလို႔ လူကိုမပါဘူးမထင္ပါနဲ႔
ကဗ်ာေရးတဲ႔သူလဲပါတယ္ေနာ္
ျပန္ဘေလာ႔ဖို႔ အဆင္ေျပတဲ႔ေန႔ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္လ်က္ပါေနာ္။

( Chaos)

ကိုမွ်ားျပာ အဆင္ေျပပါေစ

( မြန္ )

ကြာရွင္းၿပီီးတဲ့ေနာက္ …

ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ နဲ ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ ကြာရွင္းျပတ္စဲလိုက္ၾကတဲ့ အခါ ဘာျဖစ္မလဲ…။

ကာယကံရွင္ေတြအတြက္ အနည္းဆံုး စိတ္ေက်နပ္မႈတစ္ခုေတာ့ ရသြားၾကမွာပဲ …။

အတၱေတြ … မာန္မာနေတြ… နာက်ည္းမႈေတြ … ေဒါသေတြ … ရဲ့ အဆံုးသတ္လို ့ထင္မွတ္ျပီး လမ္းခြဲလိုက္ၾကတဲ့အခါ တဒဂၤ အနိုင္ရသြားၿပီ … ျငိမ္းေအးသြားျပီလို ့ ထင္ရေပမယ့္ … ဘ၀တစ္ခုလံုး ေလာင္ျမိဳက္ေတာ့မယ့္ မီးတစ္စကို စေမႊးမိျပီဆိုတာ သတိျပဳေစခ်င္တယ္…။

သားသမီး မရိွတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခုျပိဳကြဲသြားတာကေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္…။ သားသမီးရိွတဲ့ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ျပိဳကြဲသြားတာကေတာ့ မီးေမႊးမိသလိုပါပဲ …။ အဲဒီမီးက ဖြဲမီးလိုပဲ…။

မိဘနွစ္ပါး အဆင္မေျပလို ့ ရန္ျဖစ္ၾကရင္ေတာင္ သားသမီးေတြ မွာ ေနစရာမရိွေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲၾကရပါတယ္…။ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့လို ့ လမ္းခြဲလိုက္ၿပီဆိုရင္ ပိုဆိုးပါတယ္…။ အေဖ သို ့မဟုတ္ အေမရဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈ လြတ္ကင္းသြားတဲ့ ကေလးရဲ့စိတ္ဟာ အလိုလို လံုျခံဳမႈ ေလ်ာ့နည္းလာတယ္…။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စံုေအာင္ ထားထား သူ ့စိတ္မွာ.. နွလံုးသားမွာ ဟာကြက္ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္…။ နုနယ္တဲ့ ကေလးေတြ နဲ ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ေတြမွာ ဒီထိုးနွက္မႈရဲ့ ဒဏ္က ပိုျပင္းထန္ပါတယ္…။

မိဘ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆံုးပါးသြားလို ့ လစ္ဟာရတဲ့ အေျခအေနကို လူငယ္ေတြဟာ လက္ခံနိုင္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးေတြ မတည့္လို ့ ငါတို ့မွာ ေကာင္းကင္မဲ့ ရတယ္ဆိုတဲ့ အသိကေတာ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ နုတ္မရတဲ့ ဆူးပါပဲ…။ မိဘေတြ ဆံုးျဖတ္တာ အားလံုးေကာင္းဖို ့ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္… သူတို့ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အခါ နားလည္လက္ခံနိုင္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မယ္ … ဒါေပမယ့္ နုနယ္တဲ့ ကေလးအရြယ္ .. ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မွာ ဒီ ျပသနာဟာ ၾကီးမားတဲ့ ျပသနာ ျဖစ္တယ္..။

မိဘေတြ ကြဲၾကတဲ့ ျပသနာကို ေယာက်္ားေလးေတြက ပိုျပီး ရင္မဆိုင္နိုင္ဘူး..။  ေတြ ့ရသေလာက္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြမွာ သိသိသာသာၾကီး ထိခိုက္ပ်က္စီးတာမ်ိဳး မရိွဘူး..။ ေယာက္်ားေလးေတြက ပိုျပီး ထိုးနွက္ခံရတယ္…။ အေဖ သို ့မဟုတ္ အေမရဲ့ ေျပာဆို ဆံုးမမႈကို မနာခံနိုင္ေတာ့ဘူး… လက္မခံနိုင္ေတာ့ဘူး… နာက်ည္းေနတတ္တယ္… ကလန္ကဆန္လုပ္တယ္… အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ…။ ဆိုးက်ိဳးက … မေကာင္းတဲ့ အရာေတြကို စမ္းသပ္ၾကည့္လာတယ္… အထူးသျဖင့္ …“ ေဆး”… ေဆးသံုးလာၾကတယ္…။ တဒဂၤ စိတ္ေျဖရာအျဖစ္ လြယ္လြယ္နဲ ့ ေပါေပါ ၀ယ္လို ့ရတဲ့ စိတ္ၾကြေဆးေတြ ကို သံုးတတ္လာတယ္… ။ ေဆးသံုးတဲ့ ဆိုးက်ိဳးကေတာ့ အားလံုး သိၾကတဲ့ အတိုင္းပါပဲ…။ Broken Family က ကေလးတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ အမ်ားစုကို ေျပာတာပါ..။

အသံတစ္ခ်ိဳ ့ကို နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္…

“ ကၽြန္မ.. သားကို ကၽြန္မ .. မေျပာရဲဘူး.. ကၽြန္မက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳထားတယ္… ကၽြန္မ အမွားလုပ္ထားေတာ့ သားက ကၽြန္မကို အထင္မၾကီးဘူး… မေလးစားဘူး…”

“ ေလာကမွာ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးက လူေတြပဲ.. လူေတြဟာ ဘယ္သူ မွ မေကာင္းဘူး…။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ မိဘကေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚမေကာင္းဘူး… ကၽြန္ေတာ္ လူေတြ နဲ ့ မေနခ်င္ဘူး… ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္တယ္ …”

“ ေျပာျပရမွာ ရင္နာလြန္းလို ့ ကြဲထြက္ေတာ့မယ္… ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ နာေနတယ္… မုန္းတယ္… အိမ္မျပန္ဘူး…”

“ ပိုက္ဆံရွာမယ္… ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္မယ္…။ ေလာကမွာ အေရးၾကီးတာ ေငြပဲ…။ ေငြရိွရင္ ဘာမဆိုျဖစ္တယ္…”

“ အိမ္ကို အသိ္ေပးစရာမလိုပါဘူး… သူတို့လည္း လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တာပဲ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္..”

“ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးသံုးခဲ့တယ္.. မွန္တယ္… မေကာင္းမွန္းသိတယ္… စူးစမ္းခ်င္လို ့မဟုတ္ဘူး.. စိတ္ညစ္လို ့ သံုးတယ္…”

************************************

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အသက္ ၂၀ ေတာင္ မျပည့္ေသးတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ့ ရင္ထဲက အနာေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ အခါ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပစ္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ ေလးမ စာျပန္ေရးျဖစ္ပါတယ္…။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြတုန္းက လူေနမေကာင္း.. နက္ေနမေကာင္း… ကြန္ျပဴတာကေနမေကာင္း နဲ ့ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနခဲ့လို ့ ဘေလာ့ရပ္၀န္းကို ေျခဦးမလွည့္နိုင္ခဲ့ပါဘူး..။ လည္လည္လာ နုတ္ဆက္သြားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္နွမ မ်ားအားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္…။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေလးမ အ္ိမ္လည္ထြက္ပါေတာ့မယ္..။ စားစရာမ်ားျပင္ဆင္ထားၾကပါ…။

လူသား ဘ၀

လူသား ဘ၀ကို ဘယ္လို ခံယူသလဲ .. ( ဒီေမးခြန္းကို ေနာက္ဆံုးမွ ေျဖပါ့မယ္ )

ဘာေတြ လုပ္သြားမွ လူျဖစ္ရတာ တန္တယ္ထင္သလဲ။

ဘာလုပ္သြားမွ တန္တယ္ထင္သလဲ။

ဘာလုပ္သြားမွ တန္တယ္ထင္သလဲ… တဲ့…။

စပ္မိစပ္ရာက လူျပိဳၾကီး … အာျပဲ ၾကီး နဲ့ ထေအာ္လိုက္လို ့ ငိုက္မ်ဥ္းေနတဲ့ ေလးမ လန့္ နိုးသြားပါတယ္…။

ေလးမ ရဲ့ ဘ၀ နဲ ့ စိတ္ကူးေတြက သိပ္ျပီး သမရိုးက် ဆန္လြန္းပါတယ္..။ ခုမွ အိပ္ယာက လန့္နိုးသြားသလို ပဲ ..။ ေလးမ လူျဖစ္ရတာ တန္ခဲ့ျပီလား…။ တန္ရဲ့လား…။ တန္ပါ့မလား…။ တစ္ခါမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မေမးဖူးတဲ့ ေမးခြန္းကို အခု ျပန္ေမးၾကည့္ရေတာ့မယ္…။ တစ္ခါမွ မေတြးဖူးခဲ့တာေတြကို စိတ္ကူးၾကည့္ရေတာ့မယ္…။ လူဆိုေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာ … လုပ္ခ်င္တာေတြ က အမ်ားသား…။ General က်တာေတြကို ဖယ္ထားျပီး သမရိုးက်မဟုတ္တဲ့ ဆႏၵေတြကို ခ်ေရးၾကည့္မယ္…။

 

ဒါေတြ လုပ္ခဲ့ျပီးလို ့ လူျဖစ္ရတာ တန္တယ္ လို ့ ထင္တယ္..။

၁။ ေနာက္ဆံုးနွစ္မွာ ဆရာေတြ တားေနတဲ့ ၾကားက … ဆရာအမ်ားစု သေဘာမတူတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ ့ ဘြဲ ့ယူစစ္တမ္းတင္သြင္းျပီး ဂုဏ္ထူးရေအာင္ ယူခဲ့တယ္..။ ခုခ်ိန္ထိလည္း အဲဒီ Thesis ကို အားရတယ္… ေတြးမိတိုင္းေက်နပ္တယ္… ။

၂။ ေခြး အၾကီးစားေမြးခ်င္တယ္ … ခု အယ္ေဇးရွင္း ၃ ေကာင္ ေမြးထားတယ္..။

၃။ စာေရးခ်င္တယ္… စာေရးဆရာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး… စာေရးခ်င္တယ္… အခု ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးေနတာ တစ္နွစ္ေက်ာ္သြားျပီ…။

 

ဒါေတြေတာ့ လုပ္ခ်င္တယ္… ခက္ခက္ခဲခဲ မပါ ပါဘူး…

၁။ ကားကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္းခ်င္တယ္..။ (ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးစက ကားေမာင္းသင္ခဲ့ေပမယ့္ အေဖက စိတ္ပူလို ့ မေမာင္းခဲ့ရဘူး… အခုလည္း သူက စိတ္မခ်လို ့ မေမာင္းရဘူး… ဒီလိုနဲ ့ မေမာင္းတတ္ေတာ့ဘူး.. ။ )

၂။ ေလးမတို ့ ေနဖို ့ ေလးမ စိတ္္ၾကိဳက္ အိမ္တစ္လံုး ( ေရကူးကန္ပါထည့္ခ်င္တယ္) .. ေလးမ ကိုယ္တိုင္ ဒီဇိုင္းဆြဲျပီး ေဆာက္ခ်င္တယ္… ။ ေလးမ ေသသြားတဲ့ အခါ ေလးမ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ လက္ရာမွာ ေလးမရဲ့ အေငြ ့ အသက္ေတြ နဲ ့ ေလးမရဲ့ မိသားစုကို က်န္ခဲ့ေစခ်င္တယ္..။

၃။ ျမန္မာျပည္ က ထင္ရွားတဲ့ ေနရာေတြ အကုန္ေရာက္ခ်င္တယ္…။ ေလာေလာဆယ္ ျမစ္ဆံု အရင္သြားခ်င္တယ္…။ ေနာက္ဆို ျမစ္ဆံုက… ရိွေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး..။ ေကာ့ေသာင္း သူေဌးကၽြန္းသြားမယ္…။

၄။ စကၤာပူ.. ဘန္ေကာက္ … ကိုရီးယား.. ( မဲေဆာက္… တကာေပၚလို ့ ထပ္ျဖည့္သည္ ) ကို shopping ထြက္ခ်င္တယ္… ။ ဂ်ပန္ နဲ ့ ရုရွား မွာ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္…။ ( ဘေလာ့ဂ္ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြက အစားအေသာက္နဲ ့ ၾကိဳဆိုၾကလိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္…။)

၅။ အီတလီ.. ျပင္သစ္က ကမာၻေက်ာ္ ေနရာေတြကို သြားၾကည့္ခ်င္တယ္..။

လူသားဘ၀ ကို ဒီလို အဓိပၸါယ္ဖြင့္မယ္

လူသား  မွန္ရင္ … လူပီသရမယ္.. လူသားဆန္တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ရမယ္.. (ဒါေပမယ့္ တိရစာၦန္ေတြကို အတုယူသင့္တဲ့ ေနရာမွာလည္း အတုယူဖို့ လိုအပ္တယ္…။)

ဘ၀ မွန္ရင္ … ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနရမယ္… ျငိမ္သက္မေနရဘူး…။

လူသားဘ၀ ဆိုတာ … ဘာသာေရး..ပတ္၀န္းက်င္… အသိတရား.. လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့  လႊမ္းမိုး တိုက္တြန္းမႈမပါဘဲ … ကိုယ္စိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့ အလုပ္.. အနည္းဆံုး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေနာင္တမရဘဲ လုပ္လိုက္နိုင္ရင္ အဓိပၸါယ္ ရိွလိမ့္မယ္ …။

 

စိတ္ကူးေတြကို ႏိႈးဆြေပးတဲ့ စပ္မိစပ္ရာက ကို သၾကၤန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။

လူျဖစ္ရတာ တန္ေအာင္ တြင္းေအာင္း ဂ်ယ္ရီ နဲ ့ ညီမငယ္ ေ၀ေလး က ဘာေတြ လုပ္သြားမလဲ ဆိုတာ မွ်ေ၀ေစခ်င္ပါတယ္…။ အဆင္ေျပရင္ေျပာၾကပါဦး..။<–>

ေလးမနွင့္ နာရီ

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}

“နင္ေသရင္ တမလြန္မွာ အခ်ိန္တြက္လို ့ရေအာင္ နာရီ တစ္လံုးထည့္ေပးလိုက္မယ္ ” လို ့ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ နာရီတစ္လံုး လက္ေဆာင္ရခဲ့တယ္…။

ေလးမ ေသရေတာ့မွာလား…

( ဟား… ဟား… မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္ဆိုင္သြားတာဆိုတာ ငါသိပါတယ္ … မိ ) ။

သူငယ္ခ်င္းေရ … ေလးမ အရင္လို နာရီ္ေတြကို လိုက္မဖမ္းေတာ့ဘူး…

( နာရီေတြကပဲ ေလးမ ကို လိုက္ဖမ္းေနတာ ) ။

အခ်ိန္ေတြကိုလည္း ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး… ။

နာရီ မပတ္တာ ၾကာျပီ သူငယ္ခ်င္းေရ …

( နာရီေတြ ပ်က္ကုန္လို ့ .. ) … ။

ေလးမရဲ့ လက္ေတြကို လြတ္လပ္ေနေစခဲ့တာ ၾကာျပီ .. ၾကာခဲ့ျပီ .. ။

နာရီ .. ဟန္းခ်ိန္း .. လက္စြပ္ေတြကို အဆင္တန္ဆာလို ့ မျမင္နုိင္ဘဲ လက္္မွာ ႏြယ္ေတြ လာညိွေနတယ္လို ့ ခံစားတတ္ေနတယ္…

( အ၀တ္ေလွ်ာ္ရ .. ပန္းကန္ ေဆးရဆိုေတာ့ သူတို ့နဲ ့ မျဖစ္ဘူးေလ .. ) ..။

ဘယ္ေလာက္ထိ အေနွာင္အဖြဲ ့ ကင္းေနသလဲ ဆိုေတာ့ လက္ထပ္လက္စြပ္ေတာင္ ခၽြတ္သိမ္းထားတယ္…။

( လက္သူၾကြယ္ ၀လာလို ့ က်ပ္ေနလို ့ေဟ့ … ) ။

ေလးမရဲ့ လက္နွစ္ဖက္လံုး ဘာမွ မ၀တ္ထားဘူး..။

ဗလာ .. ဗလာ … လက္ဗလာ .. ။

သူငယ္ခ်င္းပို ့ လိုက္တဲ့ နာရီေလးကို ၾကိဳက္တယ္…။

ေန ့တိုင္းေတာ့ မပတ္ျဖစ္ဘူး… ။ မၾကာမၾကာေတာ့ ပတ္တယ္ …။

အခ်ိန္ေတြကို စိန္စီေပးလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္တယ္…။

နာရီေတြ မိနစ္ေတြ ဒိုင္ခြက္ထဲမွာ ပတ္ခ်ာလည္ ပိတ္မိေနတာကို လည္း သေဘာက်တယ္ ( ညစ္က်ယ္က်ယ္ အေတြး ) …။

နာရီ လက္တံေတြ ပတ္ခ်ာလည္ေနသလို … ဒိုင္ခြက္ထဲက နံပါတ္ေတြကို ခဏခဏ ျပန္ေရာက္သလို …

ငါတို ့ရဲ့ အတိတ္ေတြ .. ေပ်ာ္စရာ ဘ၀ေလးေတြလည္း ပတ္ခ်ာ လွည့္ျပီး ခဏခဏ ျပန္ျပန္ေရာက္လာရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လို ့ ေတြးေနမိတယ္ .. သူငယ္ခ်င္း…။ ။

Blog ရပ္၀န္းမွ အလြဲေလးမ်ား ( ၂ )

မ်က္စိဖြင့္၍ နုတ္ဆက္ပါ

ဒီတစ္ခါ တစ္ကယ္ ဆရာ မလုပ္ဘူး …။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္ပါေစ ျပံဳးပါေစေတာ့ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ ့ ဘေလာ့ဂ္ရပ္၀န္းက  အလြဲေလးတစ္ခု အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္..။

ဘေလာ့ဂ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ … သိၾကတဲ့ အတိုင္း ဆီပံုးလို ့ ေခၚၾကတဲ့ cbox ေလးေတြ ထားတတ္ၾကတယ္ …။ အဲဒီမွာ ပို့စ္နဲ ့ မဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းေရးခ်င္ရင္ … မာေၾကာင္း သာေၾကာင္း … ဘာေၾကာင္္း ညာေၾကာင္း ေလး ေရးခ်င္ရင္ … လည္သြားတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္ရင္ … ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ေလး ေပးခ်င္ရင္ … နုတ္ဆက္ခ်င္ရင္ … အဲလို… ေရးခ်င္တာေလးေတြ .. ေရးဖို ့ ထားထားၾကတယ္…။ လာလည္တဲ့ သူေတြကလည္း ေရးခ်င္စိတ္ရိွတာေလးေတြ ေရးေရးသြားၾကတယ္…။ အဲေတာ့ တိုတိုေျပာရရင္ ေရးသြားၾကသည္္ေပါ့ …။

အဲဒီမွာ မ်က္စိဖြင့္ျပီး ေရးသြားတဲ့သူရိွသလို … မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေရးသြားတဲ့ သူေတြလည္း ေတြ ့ရတယ္…။ ဘယ္လိုလုပ္ မ်က္စိမွိတ္မွာလဲ … အိပ္ငိုက္ေနလို ့ လား… ဘာေတြ ညာေတြ အေတြးေခါင္မေနနဲ ့ေနာ္ ..။ ေလးမ ဆုိလိုခ်င္တာက ဘာအေၾကာင္းေတြ ေရးထား … တင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္လဲ … ဘာစာေတြ ေရးထားသလဲဆိုတာ မၾကည့္ဘဲ … ကိုယ္လာသြားတယ္ဆိုတာ သိရင္ျပီးေရာ … သေဘာနဲ ့ မ်က္စိမွိတ္ျပီး နုတ္ဆက္သြားတဲ့ အခါ ရယ္စရာ.. ျပံဳးစရာေလးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ လို ့ ေျပာခ်င္တာပါ …။

ဟိုးတေလာတုန္းက ညစ္ညမ္းဗီဒီယို ဖိုင္ေတြ ..ပံုေတြ တင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုဟာ ဘေလာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ ဆီပံုးေတြ မွာ ” လာလည္ပါတယ္ခင္ည ” ဆိုျပီး လိုက္နုတ္ဆက္ပါတယ္ …။ ေလးမ ဆီပံုးမွာလည္း လာနုတ္ဆက္ပါတယ္ …။ ေလးမလည္း ကိုယ့္ဆီ လာလည္တဲ့ သူဆီ ျပန္သြားလည္ဦးမယ္ ဆိုျပီး ေပးထားတဲ့ လင့္ အတိုင္း ခ်ီတက္သြားပါတယ္ …။ ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ညစ္ညမ္း ဘေလာ့မွန္း သိတာနဲ ့ လွည့္ျပန္မယ္လုပ္ရင္း စပ္စုတတ္တဲ့ မ်က္စိက ဆီပံုးကို ေရာက္သြားပါတယ္…။ အဲဒီမွာ ေလးမ မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္ …။ ဆီပံုးမွာ ေလးမ နဲ ့ သိတဲ့ ညီမေလး တစ္ေယာက္က နာမည္နဲ ့တကြ ” လာလည္သြားပါတယ္ရွင္ “ လို ့ …လင့္ခ္ေလးနဲ ့တကြ … နုတ္ဆက္ထားတာေတြ ့ရပါတယ္ ။ အဲဒီ ညီမေလး လုပ္ၾကံခံရတာလား … မ်က္စိမွိတ္ျပီး နုတ္ဆက္မိတာလား …လို ့ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ရပါတယ္ ရွင္ … ။ ျဖစ္နုိင္ေခ်ကေတာ့ ဖိုင္ဆိုဒ္ေတြ ေလးျပီး loading ေနတဲ့ အခ်ိန္ကို မေစာင့္ဘဲ မ်က္စိမွိတ္ျပီး နုတ္ဆက္မိသြားတယ္ လို ့ ထင္ပါတယ္ရွင္ …။

ေနာက္တေနရာမွေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးမိသူေလးကိုေတြ ့လိုက္ရပါတယ္ …။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ဘေလာ့ဂ္ဂါေကာင္ေလးတစ္ေယာက္  တင္ထားတဲ့ ပို ့စ္ေလး နဲ ့ပတ္သက္ျပီး ေကာင္ေလး သိပ္ေတာ္တာပဲ လို ့ ေရးသြားတာပါ …။ မေနနိုုင္တဲ့ စာဖတ္သူတစ္ဦးက “ေခါင္းစဥ္ပဲဖတ္သလား … ေကာင္ေလးေရးတာမွ မဟုတ္ဘဲ ” လို ့ ၀င္ေျပာသြားပါတယ္ …။       အဲဒီပို့စ္ေလးကို ေကာင္ေလးက ေရးသူနာမည္နဲ ့တကြ တင္ေပးထားတာပါ …။ ေလးမကေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္သြားမယ့္ ေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိပါတယ္…( ငို၍ ရယ္ ၍  မရေသာမ်က္နွာ ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားလို ့..) ။ ေကာင္မေလး မ်က္စိမွိတ္ျပီး နုတ္ဆက္မိေလသလား …။

ေလးမ ဒီပို့စ္ေလးကိုေရးတာ ေလွာင္တာလည္း မဟုတ္ဘူး … ေျပာင္တာလည္းမဟုတ္ဘူး … ပုဂၢိဳလ္ေရးလည္း မပါပါဘူး … ( ေရးထားျပီး တင္သင့္ မတင္သင့္ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားေနမိလို ့ ၾကာေနတာပါ ) ။ ဘေလာ့ဂ္ ရပ္၀န္းမွာ ဒီလိုေလးလည္း လြဲတတ္တယ္ … ငါမလြဲေအာင္လုပ္မွဘဲ ဆိုတဲ့ အသိေလးတစ္ခုေပးခ်င္လို ့ပါ …။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးတာပါ ..။

ေလးမ ခဏခဏ လြဲတတ္ပါတယ္ …။ တေန့ကပဲ  မင္းက်န္စစ္ကို “က်န္စစ္ေရ … အသက္ရိွေသးလား ” လို ့ ဆီပံုးမွာ သြားေအာ္ပါတယ္ …။ ေနာက္မွ ဆီပံုးက စာေတြ ေသခ်ာလိုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ က်န္စစ္က ေလးမ မေရးခင္ ၁ ရက္ေလာက္ကပဲ ဆီပံုးေရွ ့    ငုတ ္တုတ္ၾကီး ထိုင္ျပီး စာေမးပြဲ ေျဖေနတဲ့ အေၾကာင္း သူ ့ေဘာ္ဒါေတြကို အသိေပးထားတဲ့ စာေတြ ့ရပါတယ္ … ။ အရွက္ေျပ ” ခိုးမခ်နဲ ့ေနာ္ “ လို ့ ေနာက္တစ္ေၾကာင္း ထပ္ေရးခဲ့ပါတယ္ …။

အဲေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတို့လည္း ေလးမလို … ဟိို မမ/ညီမေလးေတြလို မ်က္စိမွိတ္ျပီး နုတ္မဆက္မိေအာင္  ဆင္ျခင္နိုင္ၾကပါေစ …လို ့ ဆႏၵ ျပဳပါတယ္ …။ ။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကာယကံရွင္ မမ/ ညီမေလးေတြ စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္ …။