မန္းမွတ္တမ္း …

ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္နွာ (၁၁) ။ ။

ဒီလမ္း…

(ေဘးမွာ တမာပင္ေတြရိွတယ္… ခြန္အားအျပည့္ေပးတဲ့ ေတာင္ၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္…အိမ္ကိုလြမ္းရင္ ေတာင္ေတြကိုၾကည့္ျပီး အားယူရတယ္…တခ်ိဳ ့ကေတာ့ … “ေတာင္” ၾကည့္ျပီး ငိုသတဲ့)

*MTU main road *

ဒီ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ … “ေလးမ” ေျခရာေတြ … ထင္က်န္ရစ္ပါတယ္…( အခုေတာ့ ပ်က္ကုန္ေရာေပါ့ )…..။
ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ … စက္ဘီးကေလးနဲ ့ “ေလးမ”…. လမ္းျဖတ္ကူးတဲ့ ေျမြေတြကို ..ခဏခဏ ရပ္ေစာင့္ ခဲ့ရတယ္…..။
ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ… “ေလးမ” …ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ စူပါကပ္ေလး …ဟိုယိုင္ဒီယိုင္ ျဖစ္ေအာင္ စီးခဲ့တယ္ …။
ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ … dream ဆိုင္ကယ္ထက္…. “မိ” ခါးကို တင္းတင္းဖက္ျပီး ….. ေက်ာင္းတက္ ခဲ့တယ္….။ ဆိုင္ကယ္ အိပ္ေဇာ ေလာင္ထားတဲ့ အမာရြတ္ကလဲ … ဒီလမ္းေပၚမွာပဲ ရခဲ့တာ…..။
ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ … နွင္းေတြေ၀တဲ့ မလင္းတလင္း … ေဆာင္းမနက္ခင္းတစ္ခုမွာ … “ေလးမ”….. ေမွာက္ရက္ လဲ ခဲ့တယ္ …..။ ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို ဆြဲထူမယ့္သူ … မရိွခဲ့ပါဘူး….။ အိပ္ပုတ္မ “မိ” ကလဲ အိပ္ေနတုန္းပါ….။ “ေလးမ” မငိုခဲ့ပါဘူး …. ဒူးမွာ ေသြးစက္လက္နဲ ့… မုန္ ့တီသုတ္ ၂ ပြဲစားခဲ့ပါတယ္…..။ ( အေၾကာင္းရင္း …. မုန္ ့တီသုတ္မွာ အလြန္စားေကာင္းေသာေၾကာင့္ ….. သူမ်ားေတြထက္ဦးေအာင္ ပန္းကန္ အသစ္ျဖင့္စားခ်င္ေသာေၾကာင့္…. အေျပးအလႊား ေျပးထြက္လာရာမွ အရိွန္မထိန္းနုိင္ဘဲ ကတၱရာလမ္းေပၚ ဟတ္ထိုးလဲက် ဒူးျပဲရျခင္းျဖစ္၏…..)
ဒီလမ္းမၾကီးေဘးက … တမာပင္ေတြ ၾကားထဲမွာ…..အတြဲေတြ….(သူမ်ားေတြ) ….. လမ္းေလွ်ာက္ ေနတာကို ေျပာင္ခဲ့ ဖူူးတယ္…… ( တမာေတာမွာ ေပ်ာ္တယ္ဆိုတဲ့ ေမာင္ရယ္…ေမာင္ရယ္…လို ့….) ။
ဒီလမ္းမၾကီးေပၚမွာ … ည ၆ နာရီ … အေဆာင္ပိတ္ခ်ိန္က်ရင္ …. မခြဲနိုင္မခြာရက္ လည္တလွည့္လွည့္နဲ ့ အေဆာင္ထဲ၀င္သြားတဲ့ အေဆာင္သူေလးေတြနဲ ့…. လမ္းမေပၚကေန လက္တျပျပ ကဲျပေနတဲ့ ကိုကိုေတြကို … ၀ရန္တာကေနေငးၾကည့္ …အာလူးေၾကာ္၀ါး … ဟားတိုက္ေ၀ဖန္ရင္း … ညေနခင္းေတြကို ကုန္ဆံုးေစ ခဲ့တယ္…..။

*workshop ေရွ့က လမ္းပါ…..။*

ဒီလမ္းေပၚကေန … ညာဘက္ကိုေကြ ့ျပီး ေရွ့နဲနဲဆက္သြားလိုက္ရင္ “ေလးမ” တို ့ရဲ့ … ပညာေရနို ့ ေသာက္စို ့ရာ … ဗိသုကာဌာနေလးကို ေရာက္ပါမယ္… ။ ဗိသုကာဌာနက သီးသန္ ့ ဌာနေလး …။ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ….. ေအးေအးေဆးေဆး……. ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္း ေသာင္းက်န္း လို ့ ရတယ္ ……။

ဒီဇိုင္းစတီရီယို room လို ့ေခၚတဲ့ … အခန္းထဲမွာ … ပံုေတြဆဲြခဲ့ၾကတယ္ … ။ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္က သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ စေအာ္လိုက္ရင္ … က်န္တဲ့သူေတြက ေနာက္ကဆက္ေအာ္ျပီး … ပံုေတြဆြဲ ၾကတယ္……။ ပံုဆြဲရင္းေခါင္းရႈပ္လာရင္ … အလယ္က courtyard ထဲက … ျမက္ခင္းေဘးမွာ သြားထိုင္ျပီး … အၾကံထုတ္လို ့ရတယ္ … “မိ” နဲ ့ရန္ျဖစ္ရင္လဲ ထြက္ထိုင္ျပီး စိတ္ေကာက္လို ့ရတယ္ … ။
ရွားရွားပါးပါး exhibition တစ္ၾကိမ္လုပ္ခြင့္ရခဲ့တယ္ … ။ အေဆာင္မွဴးရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ ့ ဌာနမွာ ပြဲအတြက္ ညဘက္ၾကီး ျပင္ၾကဆင္ၾက ရတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး……။ Exhibition ကိုလာၾကည့္တဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ေတြကို သိသလိုလို တတ္သလိုလိုနဲ ့ ေလွ်ာက္ရွင္းျပရတာ အရသာရိွလိုက္တာ ….(အမွန္ကဘာမွ သိပ္မသိ ေသးတဲ့ ဒုတိယနွစ္ပဲ ရိွေသးတယ္ )။

ဒီ Building

* Main Building*

ဒီအေဆာင္ၾကီးက main building လို ့ေခၚတဲ့ အေဆာက္အဦၾကီး….။ ဒီအေဆာက္အဦၾကီးရဲ့ ေအာက္ထပ္မွာ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ….. ေမာင္မယ္သစ္လြင္ၾကိဳဆိုပြဲေတြ … လုပ္ခဲ့တယ္…. ။

ဒီ building ရဲ့အေပၚထပ္က … စာသင္ခန္းေတြမွာ ျမိဳ ့ျပဌာနကသင္တဲ့ အတန္းေတြမွာ အိပ္ငိုက္ခဲ့ဖူးတယ္…။ ဆရာစာေရးေနတဲ့ … အခ်ိန္မွာ လိုက္မကူးနိုင္ဘဲ … လံုခ်ည္မွာကပ္ေနတဲ့ Paper tape ေတြကို အသာအယာ ခြာေနတဲ့ ( ပံုဆြဲေနရာကေန ထလာတာကိုး) အာခီေက်ာင္းသူကို … ေကာင္ေလးေတြက “ျမင္ျမင္သမွ် စိတ္ပ်က္ေအာင္ လွပါတဲ့… အိုဗ်… မအာခီ…” လို ့မ်ား…ကြယ္ရာမွာ ေျပာေလမလား …။ တကယ္ေျပာတာပါ … မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္နဲ ့… အိပ္ေရးပ်က္လြန္းတဲ့ “အာခီပ်က္” ပါ….။

ဒီ အေပၚထပ္က …. ပါခ်ဳပ္ရံုးခန္း ကိုလဲ… ခဏခဏေရာက္ခဲ့ပါတယ္… (ဒီလိုပဲ…ပါပါၾကီးနဲ ့ စကားစျမည္ ေျပာရတာေပါ့)… ။ အဲဒီအေပၚထပ္ စာသင္ခန္းေရွ့မွာ “ေလးမ” နဲ ့“မိ” …. ေကာင္ေလးတစ္အုပ္နဲ ့… ရန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္…. အေၾကာင္းရင္းက “ေလးမ” … ခလုတ္တိုက္တာကို ေလွာင္လို ့…. “မင္းကဘာေကာင္မို ့လို ့ ငါ့ကိုေလွာင္ရတာလဲ …. မင္းငါ့ကို ဘာမွတ္ေနလဲ… ပါခ်ဳပ္နဲ ့တိုင္မယ္ ” ဆိုျပီး ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး … သြားခ်ဲခဲ့တာ….။ တိုင္ရတာလြယ္လြန္းလို ့ … ျခိမ္းေျခာက္မိတာပါ….။ “မိ” ေတာင္ ေဘာလံုးပြဲမွာ “ေသေစနိုင္ေလာက္တဲ့ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ျခင္း …” ဆိုတဲ့ ျပစ္မႈနဲ ့ အတိုင္ခံရေသးတယ္ … အဲဒီေလာက္…ဆတ္ဆတ္ထိမခံ အတိုင္အေတာထူတဲ့ … MTU ေက်ာင္းသားေတြပါ ….။

ဒီအေဆာက္အဦမွာပဲ … ၀တ္ရံုဖားဖားၾကီးေတြ ၀တ္ျပီး … ဒီေက်ာင္း…ဒီလမ္း…ဒီအေဆာင္…ဒီသူငယ္ခ်င္း ေတြကို ေနာက္ဆံုးနႈတ္ဆက္ခဲ့ရတယ္….။ ( မ်က္ရည္ေတြပါေတြ၀ဲလို ့…. မင္းဟာ ငါ့ရဲ့ အေကာင္းဆံုး သူငယ္ခ်င္းပါပဲ ………………လို ့ဘယ္သူ ့ကိုမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး…) ။ ။

ဓါတ္ပံုေတြကို ဒီက “မ” လာပါတယ္..။

ေျခလွမ္း…

ကိုေနဘုန္းလတ္နွင့္ ျမန္မာ Blogger မ်ားမွ seminar တစ္ခုကို လွလွပပလြတ္က်နိုင္ခဲ့ျခင္းကို …ဂုဏ္ျပဳ ေသာအားျဖင့္ ….နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးနွစ္ ပတ္လည္က… ေသာ့ခတ္ထားခဲ့တဲ့ ….ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို …လြတ္ေျမာက္ ခြင့္ ျပဳလိုက္သည္…..။ ( ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူး…)
အမိန္ ့အရ
ေလးမ

“ေျခလွမ္း”

“ တိုးဆိတ္
ညင္သက္…
နွင္ရခက္သည္….၊


သခင့္ေျခလွမ္း
ဖြဖြျမန္းလို ့
စမ္းလို ့၀င္ေရာက္
“ငါ” ေၾကာက္ခဲ့လဲ…….။ ။”