“… ကၽြန္မ မေရြးခ်ယ္ တတ္ေတာ့ဘူး …၊ ရွင္တို့အားလံုး ျပန္ၾကတာပဲ ေကာင္းပါတယ္….”
“…ညီမေလး မဆံုးျဖတ္တတ္ရင္ အစ္ကို ဆံုးျဖတ္ပါမယ္ … ေကာက်င့္ …၊ ယြင္ေဖးရန္ …၊ မင္းတို့လဲ သိုင္းေလာကသားေတြပဲ ….၊ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေျပာစရာမလိုဘူး …၊ ငါတို့ သိုင္းေလာကမွာ … ျပသာနာ တစ္ခု ျဖစ္ရင္ ေျဖရွင္းေနၾက အတိုင္း … ”
အစ္ကိုက်န္က ေျပာရင္းဆိုရင္း ဓါးအိမ္ကဓါးကို … ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္ … ။ ေနေရာင္တြင္ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားေသာ ဓါးသြားကို ၾကည့္ရင္း … သူမ … တားဖို့ ၾကိဳးစားလိုက္သည္ … ။ သို့ေသာ္ ေဖးေလးက သူ ့ရဲ့ ပိုးသိုင္းကို ျပဖို့ … အသင့္ျဖစ္ေနသလို ၊ ေကာက်င့္ကလည္း သူတတ္သမွ် သိုင္းပညာျဖင့္ … စတင္ ယွဥ္ျပိဳင္ ေတာ့သည္ … ။
ျပိဳင္ပြဲမွာ တျဖည္းျဖည္း ၾကမ္းလာ၏ … ။ က်န္ေက်ာင္းက ေျမေပၚမွခြာ၍ အထက္မွ တိုက္ခိုက္သလို … ယြင္ေဖးရန္ကလည္း… သူ၏ ျမင့္မားထြားက်ိဳင္းေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို လွပစြာ လႈပ္ရွားကစား၍ ယွဥ္ျပိဳင္ သည္ … ။ ေကာက်င့္မွာလည္း အေရွာင္အတိမ္း အသတ္အပုတ္မ်ားနွင့္ အစြမ္းကုန္ ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္ ေန၏… ။
ျပိဳင္ပြဲမွာ ပို၍ ျပင္းထန္လာျပီး … သံုးေယာက္စလံုး … ဒဏ္ရာကိုယ္စီ ရလာၾက၏ … ။ သူမ ဘာလုပ္ ရမည္နည္း … ။ သူေသကိုယ္ေသ အျပိဳင္ႏြဲေနၾကေသာ ထိုသံုးေယာက္ကိုလည္း တား၍မရ … မည္သူ ့ကိုမွ လဲ အဆံုးမခံနိုင္ …..။ ကၽြန္မသာ မရိွရင္ သူတို့ ဒီလို တိုက္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး … ။
“ ပြင့္ … လာ…..ေျပးၾက….စို ့….ကၽြန္ေတာ္က သူတို့လို ခ်တဲ့ သိုင္းေတာ့ မတတ္ဘူး ….၊ ေျပးတဲ့ သိုင္းေတာ့ တတ္တယ္ ….”
ဟုဆိုကာ သူမ၏လက္ကို … လူတစ္ေယာက္က ဆြဲ၍ ေျပးေလသည္ … ။ သူမလည္း ဘာမွ စဥ္းစားမေန ဘဲ သူ ့ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့မိသည္ … ။ သူမ ဆက္မေျပး နိုင္ေတာ့၍ …ရပ္လိုက္မိသည္ … လက္ကို ရုန္း၍ ထိုသူကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္ … ။
“ ေဟာေတာ့္ … ကို မင္းမင္း….”
သူက သူမ ဘယ္လိုျငင္းျငင္း ဇြဲမေလွ်ာ့တမ္း အသည္းအသန္ လိုက္ေနသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလး ကိုမင္းမင္း …။ ထိုသူက သူမကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးၾကည့့္ျပီး …
“ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီေပါ့ေနာ္ … ” ဟုေျပာေလသည္ …။
“…သြား………….မေရြးဘူး….”
သူမ၏ စိတ္တိုစြာ ေအာ္လိုက္သံက ဟိန္းထြက္လာသည္….။ သူမ သတိထားမိတာ ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေျပာင္းလို့ေနသည္ … ။ ဇာျခင္ေထာင္ ပန္းေရာင္နွင့္ ေစာင္အနီေလး …..။
“ ဒါေတြ ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ ….” ဟုေရရြတ္၍ ထထိုင္မိသည္ …။ သူမသည္လွပေသာ အက်ီၤျဖဴေလးနွင့္ မဟုတ္ဘဲ ည၀တ္အက်ီၤ မိုးျပာေရာင္ေလးနွင့္ ျဖစ္သည္ … ။ သူမသည္ လြင္ထီးေခါင္ျပင္ တြင္ ေရာက္ရိွေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေႏြးေထြးေသာ … သူမ၏ အိပ္ရာေလးထဲတြင္ သာ… ရိွေနခဲ့ သည္ … ။
“….ဟား….ဟား…..ဟား…..” သူမ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေအာ္ရယ္လိုက္ပါသည္ … ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ေျပာခဲ့ေသာ တရုတ္ကားမ်ားကို စိတ္စြဲ၍ သူမ အိပ္မက္ မက္ခဲ့သည္ … ။ ရယ္စရာေကာင္းေလစြ …။ တရုတ္မင္းသား သုံးေယာက္စလံုးက … သူမအား ၀ိုင္းၾကိဳက္ … ေနလိုက္ၾက ေသးသည္ … ။ သူမအား … ေက်ာင္းတြင္ အသည္းအသန္ လိုက္ေနေသာ ကိုမင္းမင္းပင္ ပါလိုက္ေသး၍ သူမ၏ အိပ္မက္ေလးသည္ ပို၍ ဟာသေျမာက္ သြားေပသည္ … ။
သူမသည္ ရႈပ္ပြေနေသာ ဆံပင္မ်ားကို သပ္တင္ရင္း … ေက်နပ္စြာျပံဳးကာ တိုးတိုးေလး … ေရရြတ္လိုက္ ပါသည္ …။
“ ….ဒီအိပ္မက္ကို မိသြယ္တို့ကို ျပန္ေျပာရင္ …. ငါ့ကို ….မနာလိုျဖစ္ၾကမွာ….အတိအက်ပဲ….” …..။ ။
—————————————————-
က်န္ေက်ာင္း ( ျပည္သူ ့တရားရွင္ )
ေကာက်င့္ ( သိုင္းေလာက ဒ႑ာရီ )
ယြင္ေဖးရန္ ( ပိုးမင္းသားရဲ့ သိုင္း၀ိညဥ္)
ဇာတ္ကားနာမည္မ်ား ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ …။ ဆယ္ေက်ာ္သက္က ဇာတ္လိုက္မ်ားလို ့ နာမည္ေပးသင့္ တယ္ ထင္တယ္ေနာ္ … ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သိပ္ၾကိဳက္တာပဲ …. ခုေတာ့ … “လီေယာင္ေဂ်း….ဒါရိုက္တာရင္ … ဂၽြန္ေစာ … ထယ္ေစာက္ ….so many….so many…” တို့နဲ့ အစားထိုးေရးရမယ္ ထင္တယ္ … ။ အရီးပန္ေရ … အကုန္လႊတ္လိုက္ရမွာလား … ။
Filed under: Pieces | 4 Comments »
Layma's World 
